در جامعۀ افغانستان سرنوشت و آیندۀ شغلی یک محصل با گزینش رشتۀ تحصیلی او رقم می‌خورد. بیش‌ترین دانش‌آموزان اعم از پسر و دختر پس از پایان مکتب و در آزمون کانکور با گزینش رشته‌های طب، حقوق، اقتصاد، سیاست و… مسیر آیندۀ خود را مشخص می‌سازند. بیشتر داوطلبان کانکور به این باورند که شماری از رشته‌های تحصیلی به ویژه رشته‌های نظامی مخصوص پسران است. اما در این میان دخترانی نیز وجود دارند که قلب‌شان برای شمولیت در دانشگاه‌های نظامی می‌تپد و آرزوی‌شان پوشیدن یونیفورم نظامی است. این دختران شجاع سودای جنگ و جبهه را در سر می‌پرورانند و از ابتدای دورۀ تحصیلی تصمیم می‌گیرند که سخت‌کوش، با انضباط و منظم بار بیایند تا در آینده به نظام کشور خدمت کنند.

در روزهایی که هیولای جنگ سایۀ خود را بر جغرافیای افغانستان گسترانده و ریشه‌های خوش‌بینی در حال خشکیدن هستند، دخترانی اعلام حضور می‌کنند تا خورشید امید دوباره بتابد و ریشه‌های خوش‌بینی جان بگیرند و در کنار هم گل بشکوفند. خالده احمدی، یکی از دختران نوجوانی است که قرار است تا پایان سال روان خورشیدی از مکتب فارغ شود و همانند دختران یک جامعۀ آزاد در سن هژده ساله‌گی برای سرنوشت خود تصمیم بگیرد.

خالده احمدی در صحبت با خبرگزاری نشانه می‌گوید: «من در صنف هفتم مکتب تصمیم خود را گرفتم که در آینده سرباز ارتش می‌شوم.» خالده از سه سال به این‌سو در مناسبت‌های گوناگون نظامی شرکت می‌کند و همواره لباس نظامی به ویژه یونیفورم ارتش کشور را به تن می‌کند. این دختر نوجوان هدفش از این‌ کار را علاقه‌مندی به یونیفور و ارزش‌دهی به ارتش عنوان می‌کند.

بانو احمدی توضیح می‌دهد که به ‌عنوان یک فعال مدنی در روزهای ویژۀ نظامی و در برنامه‌های حمایت از نیروهای امنیتی و دفاعی کشور، لباس ارتش را به تن می‌کند و خود را در میان دختران دیگر یک سر و قد بلندتر احساس می‌کند. به سخن او، حتا با فکر پیوستن به ارتش، احساس سربُلندی می‌کند. از سخنان خالده احمدی هویداست که این دختر عزم خود را جزم کرده تا وارد ارتش شود. او تصمیم‌اش را با خانواده در میان گذاشته و حمایت خانواده را نیز با خود دارد.

اما در افغانستان کم‌تر خانواده‌هایی حاضر می‌شوند که دختران‌شان را به ارتش بفرستند. در این ‌ارتباط خالده می‌گوید که دختران نیز مانند پسران رویاهایی دارند و باید خانواده‌ها به دختران‌شان نیز فرصت خدمت به وطن را بدهند. او اضافه می‌کند که نهادهای امنیتی و دفاعی کشور نیز مانند همۀ عرصه‌ها و بخش‌های دیگر در افغانستان به حضور زنان و دختران نظامی نیاز دارد. حتا او طرف‌دار مساوات شمار دختران و پسران در ارتش ملی کشور است. خالده می‌افزاید: «زمانی که دختران و زنان دیگری را در صفوف ارتش می‌بینم، علاقه‌ام برای خدمت به ارتش دو چند می‌شود.» بانو احمدی بیان می‌کند که خاطرش از سوی خانواده‌اش جمع است، اما به سخن او، در یک جامعۀ سنتی مانند افغانستان بیرون از متن، حاشیه‌هایی نیز به ‌عنوان بسته‌گان و اقارب وجود دارند که در بیشتر موارد سبب رنجش خانواده می‌شوند و حتا ممکن است روی تصمیم یک خانواده در پیوند به فرزندان‌شان تأثیر مستقیم بگذارند.

این دختر هفده ساله اما اضافه می‌کند: «از زمانی که یونیفورم ارتش را پوشیده‌ام با حرف‌های شماری از بسته‌گانم، مواجه شده‌ام، اما حالا دیگر حرف‌های مردم برایم عادی شده است.» این نوجوان علاقه‌مند ارتش مبارزه‌ را از همین اکنون آغاز کرده و قاطعانه برای رویاها و آرزوهای آینده‌اش با موانع برخاسته از جامعه، می‌رزمد.

خالده باوجودی که دوست دارد روزگاری در ارتش از سلاح‌های سبک و سنگین استفاده کند، اما می‌گوید که او نیز از نسل جنگ است و مانند همۀ دختران دیگر احساس، عاطفه و قلبی دارد که بیش از هر چیز دیگری برای صلح می‌تپد. خالده با ابراز این مطلب می‌گوید: «آرزویم این است که در افغانستان جنگ تمام شود و به ‌عنوان یک سرباز ارتش از مرزهای سرزمینم محافظت کنم.»

بانو احمدی بارها یونیفورم ارتش را به تن‌ کرده و عکس‌هایش را با خوش‌حالی به دختران دیگر نشان داده است. خالده حالا بی‌صبرانه منتظر آزمون‌های نهایی مکتب‌ است تا با پیوستن در صفوف ارتش، به آرزوی دیرینه‌اش برسد.

با این حال، خالده احمدی یگانه دختری نیست که هوای خدمت در نظام را در سر دارد. آمارهای رسمی نشان‌ می‌دهند که در حال حاضر هزاران زن و دختر دیگری نیز در صفوف پولیس و ارتش حضور دارند. محمد حنیف رضایی، سخنگوی قول اردوی ۲۰۹ شاهین می‌گوید که بیش از ۶۰ افسر زن تنها در جزوتام‌های ارتش در پست‌های بُلند در حال اجرای وظیفه می‌کنند. او خاطرنشان می‌سازد که زمینۀ خوبی برای جذب زنان و دختران در ارتش وجود دارد و زنان از امتیازهای ویژه‌یی مانند معاش، رخصتی در هنگام بارداری وغیره برخوردارند. او اضافه می‌کند که در قول اردوی ۲۰۹ شاهین برای کودکان زنان نظامی، کودکستان نیز وجود دارد و کودکان آنان زیر حمایت ویژۀ دولت قرار می‌گیرند.

این در حالی است که در دو دهۀ گذشته دولت زمینۀ کار را در نهادهای امنیتی و دفاعی کشور برای زنان و دختران فراهم‌ کرده است. در حال حاضر شمار قابل ‌ملاحظه‌یی از دختران و زنان در بخش‌های مختل دولت خدمت می‌کنند. آمارهای رسمی نشان می‌دهد که حدود 27 تا 29 درصد کارمندان خدمات ملکی و نظامی کشور را زنان تشکیل می‌دهند. همچنان تلاش‌ها جریان دارد تا این درصدی به 35 افزایش یابد.