همزمان با راه‌پیمایی‌های حرکت صلح مردمی در بیست ولایت کشور، شماری از فعالان مدنی، جوانان و باشنده‌گان بدخشان طی راه‌پیمایی در شهر فیض‌آباد، مرکز این ولایت خواهان توقف خشونت‌ها از سوی طرف‌های درگیر جنگ و آغاز مذاکرات صلح بین‌الافغانی شدند. باشنده‌گان بدخشان در این راه‌پیمایی با شعارهای «جنگ برای چه؟ جنگ بس است و ما صلح می‌خواهیم» از طرف‌های درگیر جنگ در کشور می‌خواهند که به خشونت‌های خونین و نزاع‌های دراز دامن افغانستان نقطۀ پایان بگذارند و بیش از این مردم افغانستان را ماتم‌دار و دردمند نسازند.

برگزار کننده‌گان این راه‌پیمایی  اعتراضی در پیوند به افزایش خشونت‌ها از حکومت افغانستان و گروه طالبان می‌خواهند که  از فرصت‌های پیش آمده برای صلح در کشور استفاده کنند و به خواست عمومی مردم افغانستان و تلاش‌های جامعۀ جهانی در امر تحقق صلح دایمی در این کشور تمکین کنند.

ظهورالله شریفی، نمایندۀ حرکت صلح مردمی در بدخشان در این راه‌پیمایی می‌گوید که قربانیان اصلی جنگ‌های دو دهۀ اخیر افراد ملکی و شهروندان افغانستان بوده و در پی این خشونت‌ها همۀ زیربناهای اساسی در این کشور نابود شده است که جبران آن، زمان طولانی و هزینه‌های هنگفتی را دربر می‌گیرد و بعضاً جبران ناپذیر می‌باشد. به گفتۀ آقای شریفی، آنان با این حرکت، صدای صلح خواهانۀ مردم رنج دیدۀ افغانستان را به گوش طرف‌های درگیر و جهانیان می‌رسانند تا طرف‌های درگیر را به صلح دعوت کنند و از سوی دیگر از جامعۀ جهانی بخواهند با تسریع روند گفت‌وگوهای صلح، طرف‌های درگیر را به کاهش خشونت‌ها و آتش‌بس و آغاز مذاکرات صلح بین‌الافغانی متقاعد بسازند.

باشنده‌گان ولایت بدخشان می‌گویند که از آغاز روند گفت‌وگوهای صلح بدین‌سو پیش‌رفت‌های چشم‌گیری صورت گرفته است و انتظار  دارند که در نتیجۀ تلاش‌های جامعۀ جهانی و حکومت افغانستان مذاکرات صلح بین‌الافغانی آغاز شود و به جنگ‌های خونین در گوشه و کنار کشور نقطۀ پایان گذاشته شود.

صمد شیرزاد، یکی از فعالان مدنی بدخشان می‌گوید که پیمان‌شکنی گروه طالبان و تشدید خشونت‌ها از سوی این گروه برخلاف موافقت‌نامۀ آنان با ایالات متحدۀ امریکا است. به گفتۀ او، این پیمان‌شکنی طالبان باشنده‌گان ولایت بدخشان را نسبت به ثمربخش بودن نتایج گفت‌وگوهای صلح بی‌باور ساخته است. آقای شیرزاد می‌افزاید که آنان برای «نه» گفتن به جنگ و ادامۀ خون‌ریزی که منجر به نابودی زیربناهای کشور شده است و فرصت‌های انکشافی را از اختیار مردم گرفته است، گردهم آمده‌اند تا از طرف‌های درگیر بخواهند که به این خشونت‌های ویران‌گر و بنیان‌برانداز نقطۀ پایان بگذارند. به گفتۀ او، طرف‌های درگیر باید با استفاده از فرصت پیش آمده برای صلح استفاده کنند و با کاهش خشونت‌ها و اعلام آتش‌بس، زمینه را برای آغاز گفت‌وگوهای صلح بین‌الافغانی فراهم بسازند.

از سویی دیگر، لینا شیزاد، فعال حقوق زن در بدخشان که در این راه‌پیمایی شرکت کرده است، می‌گوید که زنان افغانستان از نبردها و خشونت‌های دو دهۀ اخیر در افغانستان بیش‌ترین قربانی را به جان خریده‌اند و در اوج تشدید خشونت‌ها از طرف‌های درگیر می‌خواهند که زنان این کشور را از این بیش ماتم دار نسازند. خانم شیرزاد می‌افزاید که از آغاز روند گفت‌وگوهای صلح به این‌سو قدم‌هایی برداشته شده است و حکومت افغانستان و جامعۀ جهانی به ویژه ایالات متحدۀ امریکا باید در جهت تسریع روند گفت‌وگوهای صلح و کاهش خشونت‌ها، مردم افغانستان را یاری رسانده و طرف‌های درگیر را به آتش‌بس و آغاز گفت‌وگوهای صلح بین‌الافغانی متقاعد بسازند.

فعالان مدنی بدخشان می‌گویند که آنان این حرکت مدنی را تا زمانی ادامه خواهند داد که خشونت‌ها در کشور پایان یابد و مذاکرات صلح بین‌الافغانی آغاز شود. به گفتۀ آنان، این صدا را تا دور دست‌ترین روستاهای کشور جهت اعلام نفرت از جنگ بلند خواهند کرد. آنان از حکومت افغانستان و گروه طالبان می‌خواهند که با حاضر شدن به گفت‌وگوهای مستقیم با میانجی‌گری جامعۀ جهانی راه حل سیاسی برای حل اختلاف‌ها و بُن‌بست‌های موجود در کشور جست‌وجو کنند؛ زیرا به گفتۀ آنان، هیچ بهانه‌یی برای ادامۀ خشونت‌ها در افغانستان وجود ندارد.