کودکان بزرگ‌ترین بخشی از قربانیان جنگ‌های دو دهۀ پسین در افغانستان را شکل می‌دهند. در این میان بسیاری از کودکانِ روستایی به علت جنگ، خشونت و یا نبود راه‌های رفت‌وآمد مناسب از آموزش‌وپرورش به دور مانده‌اند؛ کودکانی که روزی آیندۀ کشور را رقم خواهند زد. با توجه به شرایط موجود در کشور کمتر به کودکان توجه می‌شود.

زینب باقری، خانم جوانی است که در گیرودار جنگ و در اوج ناامنی‌ها به دورترین نقطۀ ولایت بلخ رفته و به‌ عنوان یک فرد رضاکار و فعال مدنی برای کودکان جنگ‌زده بسته‌های آموزشی توزیع کرده است. او برای بیش از یک هزار کودک جنگ‌زده در مکتب‌های ولسوالی چهارکینت ولایت بلخ قرطاسیه و بیک مکتب توزیع کرده است.

خانم زینب در صحبت با خبرگزاری نشانه می‌گوید: «به کارهای رضاکارانه علاقه دارم و به ‌خصوص کار و خدمت برای کودکان جنگ‌زده» چهارکینت از جمله ولسوالی‌های ناامن و دشوارگذر ولایت بلخ است. بیش‌تر دانش‌آموزان نوجوان در این ولسوالی به علت جنگ و مشکل ترانزیتی با مشکلات زیادی از جمله نبود لوازم درسی، کتاب، قرطاسیه و آموزگار روبه‌رو هستند.

زینب باقری به تازه‌گی در هفده مکتب ولسوالی چهارکینت برای بیش از هزار کودک اعم از پسر و دختر بسته‌های آموزشی توزیع کرده است. این بسته‌ها به سخن او، شامل قرطایسه و بیک مکتب می‌باشند. خانم باقری علاوه می‌کند که هدفش کمک به کودکان جنگ‌زده و محروم از سواد است.

زینب باقری از یک سال به این‌سو به عنوان مسوول موسسۀ خدماتی و انکشافی مساوات کار می‌کند. او می‌گوید که این موسسه با کمک‌های بشردوستانۀ شماری از بازرگانان افغانستان مقیم در آسترالیا، تمویل می‌شود. خانم زینب می‌افزاید که او به ‌عنوان مسوول این موسسه در بخش تغذیۀ دانش‌آموزان جنگ‌زده و کمک مالی با دانش‌جویان نادار نیز کارکرده است. این خانم جوان سند کارشناسی در بخش انجینیری صنایع غذایی از دانشگاه تهران دارد و اکنون در کنار کارهای رضاکارانه در یکی از دانشگاه‌های خصوصی در شهر مزارشریف انگلیسی تدریس می‌کند.

بانو باقری تشریح می‌کند که کودکان در ولسوالی چهارکینت ولایت بلخ از درس و سواد دور مانده‌اند و به کمک‌های فوری نیاز دارند. زینب بیست‌ونه سال سن دارد و مادر یک پسر شش‌ ساله است. او می‌افزاید که همۀ کودکان به مانند کودک شش سالۀ خودش، حق زنده‌گی در امنیت و حق آموزش‌وپرورش را دارند. او اما یادآور می‌شود که جنگ ابتدایی‌ترین حق کودکان را نیز از آنان گرفته است. زینب باقری از فعالان مدنی و بازرگانان مقیم در خارج از کشور می‌خواهد که برای کودکان جنگ‌زده بیش‌تر و منظم‌تر کار و کمک کنند.

این رضاکار جوان توضیح می‌دهد که هر بستهٔ آموزشی که برای شاگردان مکتب‌ها در ولسوالی چهارکینت کمک شده، یک هزار افغانی هزینه برداشته است. او اضافه می‌کند که سلیمه مزاری، فرمان‌دار ولسوالی چهارکینت برای او زمینۀ کمک به معارف چهارکینت را فراهم ساخته است. بانو باقری خاطرنشان می‌سازد که در ساحۀ کاری یک ولسوال زن، راحت می‌تواند کار کند. او پیش‌ از این نیز دو سال تجربۀ کار رضاکارانه را در بخش‌های اجتماعی دارد و می‌گوید که در کنار خانم سلیمه مزاری، نیز کار کرده است.

خانم زینب تأکید می‌کند که با انجام کارهای رضاکارانه به این تصمیم رسیده است که باید نخست با معارف و کودکان جنگ‌زده کار کند. بانو باقری علاوه می‌کند که در صورت امکان، کارهای رضاکارانه و کمک‌های‌شان را به کودکان جنگ‌زده در ولسوالی‌های دیگر ولایت بلخ نیز خواهند رساند. به باور او، هر کار رضاکارانه بسته‌گی به عواطف و احساسات باشنده‌گان یک محل دارد. او تلاش دارد که قلم و کتاب را در دستان هر کودک جنگ‌زده ببیند تا از آیندۀ این کودکان اطمینان حاصل کند.

در همین‌حال، سلیمه مزاری، ولسوال چهارکینت کارهای رضاکارانۀ زینب باقری را می‌ستاید. او می‌گوید که باید کارهای بیش‌تر و بنیادی‌تری در بخش معارف ولسوالی چهارکینت صورت بگیرد. به سخن بانو مزاری، معارف ولسوالی چهارکینت با مشکلات جدی و عمیق‌تر روبه‌رو است. او امیدوار است که در آینده به مشکلات معارف در این ولسوالی بیش‌تر و اساسی‌تر پرداخته شود.

با این حال، زینب باقری خاطرنشان می‌سازد که توزیع سیت‌های قرطاسیه و بیک‌های مکتب به کودکان جنگ‌زده در ولسوالی چهارکینت ولایت بلخ از کارهای ابتدایی او است. خانم باقری می‌گوید که تلاش می‌ورزد با شناسایی مشکلات، کارهای بنیادی‌تری برای معارف ولسوالی چهارکینت انجام دهد.