سنگ‌تراش جوانی در یکی از ولسوالی‌های بدخشان برای ده‌ها جوان و نوجوان دیگر زمینۀ کار را فراهم کرده است. نامش دادالله است و 22 سال عمر دارد. این پسر جوان می‌گوید که سه سال پیش رنج روزگار و دشواری‌های زنده‌گی او را وادار ساخت برای دریافت لقمۀ نانی دل به دریا بزند و با هزاران مشکل خودش را به ایران برساند.

این سنگ‌تراش حرفه‌یی می‌گوید که در ایران تنها به دنبال کسب پول نبوده؛ بلکه در جریان کار با کارگران ایرانی و افغانی همواره کوشیده است تا مهارت‌هایی را فرا بگیرد که در افغانستان بازار کار داشته باشد. دادالله جوان اکنون در ولسوالی «شهدا» در ولایت بدخشان کارگاه تراش سنگ‌های تزیینی و ساختمانی را ایجاد کرده است. این سنگ‌تراش جوان می‌گوید که در دیار مهاجرت مهارت‌های تراش سنگ‌های ساختمانی، تهیۀ کاشی، موزایک و نقاشی تابلوهای ساختمانی را فرا گرفته است. دادالله می‌افزاید که اکنون با ابتدایی‌ترین امکانات یک کار گاه تولید سنگ‌های ساختمانی را در خانه‌اش ایجاد کرده است که از این طریق برای شماری از جوانان دیگر زمینۀ کار را فراهم کرده است.

این سنگ‌تراش جوان با استفاده از سنگ‌های ویژه سنگ‌فرش، کاشی، موزایک و نماهای زیبا را با کیفیت بالا تزیین می‌کند. به گفتۀ او، در صورتی که از او حمایت شود، پیشۀ سنگ‌تراشی را رونق خواهد داد و فرصت‌های کاری زیادی را برای جوانان در داخل کشور فراهم خواهد ساخت تا از مهاجرت‌های روزافزون جوانان به کشورهای همسایه جلوگیری شود. دادالله می‌گوید در جریان یک سال کارش در بدخشان، افزون بر بهبود وضع اقتصادی خود و خانواده‌اش توانسته است برای ۳۰ جوان و نوجوان دیگر زمینۀ کار را فراهم کند. او می‌افزاید که بخشی از مواد مورد نیاز برای ساخت موزایک، کاشی، سرامیک و نماهای ساختمانی را از بازارهای محلی بدخشان و برخی دیگری را از ولایت‌های همجوار تهیه می‌کند. به باور او، سرمایه‌گذاری روی تولیدات داخلی افزون بر این‌که فرصت‌های کاری زیادی را به جوانان فراهم می‌کند، در توسعۀ اقتصاد محلی نیز مؤثر واقع می‌شود.

عبدالله، یکی از بازرگانان ولسوالی «شهدا» در بدخشان است که تولیدات کارگاه سنگ‌تراشی دادالله را خریداری و در بازار می‌فروشد. او تولیدات این جوان بدخشانی را باکیفیت و نسبت به تولیدات وارداتی ارزان‌تر توصیف می‌کند. به گفتۀ او، شماری از سرمایه‌گذاران در این ولسوالی آماده شده‌اند که از این جوان حمایت کنند تا از یک طرف مواد ساختمانی متکی به تولید داخلی شود و از سوی دیگر برای جوانان فرصت کار بیش‌تر فراهم شود تا از مهاجرت به کشورهای همسایه تاحد ممکن جلوگیری شود.

هلال‌الدین، باشندۀ ولسوالی شهدا می‌گوید که باشنده‌گان این ولسوالی تا یک سال پیش همۀ مواد مورد نیاز ساختمانی از قبیل کاشی، موزایک، سرامیک و سنگ‌های زینتی را از ولایت تخار و یا مرکز بدخشان خریداری می‌کردند. به سخن او، بیش‌تر این مواد تزیینی تولیدات ایران است. او او می‌افزاید که با آغاز فعالیت کارگاه سنگ‌تراشی دادالله در این ولسوالی، اکنون خریداری سنگ‌های تزیینی برای کارهای ساختمانی از ولایت‌های همجوار متوقف شده است.

در همین حال، مسوولان ریاست اقتصاد در ولایت بدخشان می‌گویند که یکی از موارد اساسی در توسعۀ اقتصادی، ایجاد فرصت‌های کاری از طریق رشد صنایع و مهارت‌های محلی است و آنان حمایت از این‌گونه صنایع را در اولویت‌های کاری خود جای داده‌اند. عبدالحسیب دقیق، رییس ادارۀ اقتصاد بدخشان می‌گوید که این اداره در برنامه‌ریزی‌های اقتصادی خود بر رشد صنایع محلی و اشتغال‌زایی از طریق حمایت از بخش خصوصی تمرکز کرده است و درنظر دارد که حرفه‌های این چنینی را رشد و توسعه دهد.

به گفتۀ رییس ادارۀ اقتصاد بدخشان ارزیابی‌های آنان نشان ‌می‌دهد که سرمایه‌گذاری روی ظرفیت‌های بالقوه در این ولایت، افزون بر فراهم شدن فرصت‌های کاری برای باشنده‌گان محل، اقتصاد محلی را نیز توسعه می‌دهد.

این درحالی است که هزاران کاسب در گوشه‌های پایتخت و روستاهای کشور ظرفیت و توانایی ایجاد شغل‌های پر درآمد را دارند، اما نبود امنیت و نبود حمایت دولت از کسبه‌کاران سبب می‌شود که حرفه‌های محلی رشد نکنند و با ناکامی روبه‌رو شوند.