ماریا اکبری از چهارده سال به این‌سو در نهادهای امنیتی بدخشان در بخش‌های گوناگون وظیفه اجرا می‌کند. او در این مدت از سطوح مختلف مدیریتی گرفته تا میدان‌های نبرد در برابر طالبان سنگرداری کرده است. این بانوی بدخشانی افزون بر کسب آموزش‌های نظامی، تحصیلات عالی خود را در بخش قضا و سارنوالی در دانشکدۀ حقوق دانشگاه بدخشان به پایان رسانده و اکنون به عنوان مدیر حقوق بشر، امور زنان و کودکان در فرماندهی پولیس ولایت بدخشان مصروف خدمت به وطن است.

بانو اکبری ده سال تمام را به عنوان آمر رسیده‌گی به خشونت‌های خانواده‌گی در فرماندهی پولیس ولایت بدخشان سپری کرده است. او با زنان و خانواده‌های زیادی سر و کار دارد و همواره درگیر مبارزه با خشونت‌های خانواده‌گی می‌باشد. خانم اکبری می‌گوید که حضور او در مبارزه با خشونت‌ها و کاهش آن در این مدت کارساز واقع شده است.

پس از امضای موافقت‌نامۀ صلح امریکا با گروه طالبان، آغاز گفت‌وگوهای مستقیم این گروه با حکومت افغانستان، بُن‌بست‌ موجود سیاسی و افزایش نگرانی‌ها از بازگشت امارت طالبانی با وضع محدودیت‌های سنگین بر کار و فعالیت زنان، موجی از نگرانی‌ها در میان مردم به ویژه جامعۀ زنان افزایش یافته است. ماریا اکبری، اما می‌گوید که حاضر است برای حفاظت و حراست از آزادی‌های اساسی‌ خود جانش را فدا کند، اما در برابر ارزش‌های متعلق به زنان و جامعۀ دموکراتیک فروگذاشت نکند.

بانو اکرمی می‌افزاید: «اگر طالبان من را تهدید کنند که از کار کردن در نیروهای امنیتی دست بردارم، این کار را نمی‌کنم و به هیچ عنوانی آن را نمی‌خواهم و این کار سبب عقب‌گرد من نخواهد شد.» ماریا اکبری از کارش به عنوان عضو نیروهای امنیتی کشور افتخار می‌کند و هیچ مشکلی با اجرای وظیفه در صفوف نیروهای امنیتی ندارد؛ زیرا به گفتۀ خودش، حضورش در نیروهای امنیتی سبب شده است که به شمار زیادی از زنان کمک کند و مسوولیت خود را در برابر زنان، ادا کند.

در فرماندهی پولیس ولایت بدخشان ده‌ها زن دیگر در کنار ماریا اکبری به عنوان سرباز، ساتنمن و افسر اجرای وظیفه می‌کنند و در کنار مردان به اجرای مأموریت‌های امنیتی مشغول هستند. مدیر حقوق بشر، امور زنان و کودکان فرماندهی پولیس بدخشان می‌گوید که مردم از فعالیت‌ها و کارکردهای او راضی‌ هستند و فعالیت‌های او را تقریباً همۀ باشنده‌گان ولایت بدخشان مورد تقدیر قرار می‌دهند و هیچ‌گونه مخالفت اجتماعی بر دوام کار او در نهادهای امنیتی وجود ندارد.

خانم اکبری خاطرنشان می‌سازد که از کارش در صفوف نیروهای امنیتی، خانواده‌اش نیز حمایت می‌کنند و بر اثر حمایت خانواده‌اش توانسته است که در کارش موفق باشد.

با این حال، بانو اکبری تنها زنی است که در حال حاضر بلندترین پُست و بالاترین رتبۀ نظامی را در میان زنان پولیس در ولایت بدخشان دارد. او آرزو دارد که پیشرفت‌هایش در این زمینه سبب بهبود وضع عمومی زنان در این ولایت شود. خانم اکبری می‌گوید که از سال ۱۳۸۶ خورشیدی به این‌سو در بخش جلب و جذب پولیس زن، خشونت علیه زنان، مدیریت مبارزه با جرم‌های جنایی، بخش‌های امنیتی و اینک به عنوان مسوول حقوق بشر در فرماندهی پولیس ولایت بدخشان کار کرده است. او همچنان می‌افزاید که در این مدت، افزون بر انجام  مأموریت در فرماندهی پولیس در چندین عملیات در ولسوالی‌های کشم، درایم، جرم، بهارک و وردوج نیز شرکت کرده است.

این کارمند پولیس اضافه می‌کند که اوضاع را درک می‌کند و انجام وظیفه در صفوف نیروهای امنیتی کار ساده‌یی نیست، اما این تهدیدات باعث نخواهد شد که او از کار در نیروهای امنیتی دست بردارد. خانم اکبری می‌گوید که برای تأمین امنیت مردم و حراست از آزادی‌های اساسی زنان برای اشتراک در عملیات‌های بعدی آماده است و اگر از او خواسته شود که در عملیات‌های جنگی نیز اشتراک کند، انکار نخواهد کرد. ماریا اکبری علاوه می‌کند که نقش زنان در صفوف نیروهای امنیتی به ویژه در صفوف پولیس ملی برجسته است و این نیروها در اجرای تلاشی خانه‌ها و بازرسی بدنی افراد نقش عمده دارند.

ماریا اکبری، از زنان و دختران دیگر نیز می‌خواهد که برای خدمت به هموطنانش به صفوف نیروهای امنیتی یک‌جا شوند و در برابر نابسامانی‌ها و تهدیدهای موجود علیه زنان مبارزه کنند.

در شرایط دشوار کنونی اجرای وظیفه برای زنان در بیرون از خانه به ویژه در صفوف نیروهای امنیتی کار آسانی نیست، اما مانند ماریا اکبری زنان زیادی هستند که با پذیرفتن این خطر کمر بسته‌اند تا در کنار مردان در امر تأمین امنیت و حقوق مردم سهم بگیرند.