اعضای شورای ولایتی بدخشان می‌گویند که در پی برف‌باری‌های اخیر و بسته شدن راه‌های مواصلاتی در شماری از ولسوالی‌های مرزی و سردسیر این ولایت، بهای مواد غذایی به گونۀ بی‌پیشینه‌یی بالا رفته است. اعضای شورای ولایتی بدخشان با ابراز نگرانی از این وضعیت می‌افزایند که با افزایش شدت سرما، باشنده‌گان این ولسوالی‌ها با مشکل کمبود مواد غذایی روبه‌رو خواهند شد.

آن چنانی که اعضای شورای ولایتی بدخشان توضیح می‌دهند، افزون بر بسته شدن راه‌های مواصلاتی و بلند رفتن بهای مواد غذایی در این ولسوالی‌ها، وقوع رویدادهای طبیعی تهدید دیگری برای باشنده‌گان مناطق سرحدی این ولایت می‌باشد که همه‌ساله از مردمان این مناطق قربانی می‌گیرد.

مقام‌های محلی در بدخشان اما می‌گویند که همۀ آماده‌گی‌ها برای پاسخ‌دهی به رویدادهای احتمالی روی دست گرفته شده است و در صورت بروز رویدادهای طبیعی در این ولایت، آنان آماده‌اند به آسیب‌دیده‌گان رسیده‌گی کنند. محبوب‌الرحمان طلعت، عضو شورای ولایتی بدخشان به خبرگزاری نشانه می‌گوید که برف‌باری‌های اخیر و حضور طالبان در ولسوالی وردوج، راه‌های مواصلاتی نزدیک به چهارده ولسوالی این ولایت را مسدود کرده است.

به گفتۀ او، در نتیجۀ بندش راه‌های مواصلاتی بهای مواد غذایی در این ولسوالی‌ها افزایش یافته و مردم در زمینۀ دسترسی به مواد اولیه و مواد مورد نیاز با چالش‌های زیادی روبه‌رو هستند. این عضو شورای ولایتی بدخشان می‌افزاید که بهای مواد غذایی در بازارهای ولسوالی‌های مرزی به گونۀ بی‌پیشینه‌یی بالا رفته است. به سخن او، هم‌اکنون مردمان ولسوالی‌های سردسیر و دوردستی که راه‌های رفت‌وآمدشان به مرکز ولایت بسته شده است، یک بوری برنج 20 کیلویی را تا چهار هزار افغانی خریداری می‌کنند؛ در حالی که بهای این مقدار برنج در بازارهای مرکزی تنها دو هزار و دوصد افغانی می‌باشد.

آقای طلعت، با اظهار نگرانی از بروز رویدادهای احتمالی همانند برف‌کوچ‌ها و عدم آماده‌گی و توانایی حکومت محلی در پاسخ‌دهی به رویدادهای احتمالی در زمستان پیش‌رُو می‌گوید، اگر تدبیر درستی از همین اکنون سنجیده نشود با بند شدن راه‌های مواصلاتی و بروز رویدادهای طبیعی باشنده‌گان بسیاری از ولسوالی‌های بدخشان در تنگنای زنده‌گی قرار خواهند گرفت.

از سوی دیگر، عبدالحکیم، باشندۀ ولسوالی‌های مرزی بدخشان می‌گوید که تا حال که شدت سرما به اوج خود نرسیده است و یک مقدار مواد غذایی در بازارهای این ولسوالی وجود دارد، بهایی آن به گونۀ بی‌پیشینه‌یی بالا رفته است و ادامۀ این وضعیت برای مردم طاقت‌فرسا است. به گفتۀ او، اگر حکومت برنامه‌یی را به هدف مدیریت بحران کمبود مواد غذایی در ولسوالی‌های دوردست ولایت بدخشان روی دست نگیرد، خطر قحطی به دلیل بسته شدن راه‌های رفت‌وآمد به مرکز این ولایت، وجود دارد.

اعضای شورای ولایتی بدخشان نیز بارهای حکومت محلی را به دلیل نداشتن برنامۀ منظمی در زمینۀ کمک‌رسانی به مردم و پاسخ‌دهی به رویدادهای طبیعی در این ولایت متهم کرده‌اند.

با این حال، مقام‌های محلی بدخشان می‌گویند که آنان افزون بر آماده‌گی‌های قبلی در مرکز ولسوالی‌ها از طریق نهادهای کمک‌کننده و حکومت افغانستان به شمار زیادی از افراد نیازمند پیش از فرا رسیدن فصل سرما کمک‌رسانی کرده‌اند. نیک محمد نظری، سخنگوی والی بدخشان می‌گوید که آماده‌گی‌های لازم برای کمک‌رسانی به نیازمندان از سوی حکومت محلی و نهادهای کمک‌کننده از پیش روی دست گرفته شده است.

به گفتۀ او، حکومت محلی بدخشان به منظور کمک‌رسانی به مردم در چند نقطه‌یی از لسوالی‌های سرحدی گدام‌ها و انبارهای استراتژیک را ایجاد کرده است و در صورت نیاز از این ذخیره‌ها جهت کمک‌رسانی به مردم استفاده خواهد شد. آقای نظری می‌افزاید که همه‌ساله در فصل سرما راه‌های مواصلاتی شمار زیادی از ولسوالی‌های بدخشان برای مدت 5 تا 6 ماه با مرکز بسته می‌مانند و حکومت محلی برای رسیده‌گی به مشکلات مردم افزون بر ایجاد انبارهای استراتژیک مواد غذایی و کمک‌رسانی در هماهنگی با کشور تاجیکستان زمینۀ انتقال مواد غذایی را از طریق پل‌های مرزی به ولسوالی‌های سرحدی بدخشان فراهم می‌سازد.

پنج پل مرزی میان بدخشان افغانستان و بدخشان تاجیکستان از چندین سال به این‌سو به همکاری دفتر بنیاد «آغاخان» ساخته شده است که باشنده‌گان ولسوالی‌های مرزی در سال‌های گذشته بخش بزرگی از مشکلات‌شان را از طریق این پل‌های مرزی برطرف می‌کردند. باشنده‌گان مناطق مرزی بدخشان اما می‌گویند که پس از افزایش ناامنی‌ها و حضور طالبان در ولسوالی‌های نسی و مایمی، تاجیکستان پل‌های مرزی را به روی عابران این مناطق بسته است.

با انکه مقام‌های محلی بدخشان از آماده‌گی برای کمک‌رسانی به مردم سخن می‌گویند، اما اعضای شورای ولایتی بدخشان می‌گویند که ناکامی مسوولان حکومتی در پاسخ‌دهی به رویدادهای طبیعی همه‌ساله نشان می‌دهد که این آماده‌گی‌ها ابتدایی بوده و در امر رسیده‌گی به مشکلات مردم و پاسخ‌دهی به رویدادهای طبیعی بسنده نیست.