روایت‌های ناشنیدۀ زیادی از دختران و زنان توان‌مندی در ولایت‌های دوردست کشور همچنان زیر سایۀ جنگ و ناامنی باقی‌مانده است. در موارد زیادی دیدگاه منفی جامعه مانع بروز فعالیت‌ و کارکردهای دختران در شهرهای دور از مرکز دانسته می‌شود. در این میان خبرگزاری نشانه به دنبال دختری در ولایت فاریاب رفته است که همزمان با سه جبهۀ متفاوت جنگ، جامعه و سرنوشت رزمیده و عرق ریخته است. او اکنون عضو تیم ملی بایسکل‌رانی بانوان افغانستان است.

یولدوز هاشمی، عضو تیم ملی بایسکل‌رانی بانوان کشور در گفت‌وگو با خبرگزاری نشانه می‌گوید که از دو سال به این‌سو به رشتۀ ورزش بایسکل‌رانی روی آورده است. خانم هاشمی این ورزش را در شهر میمنه در مرکز یکی از ناامن‌ترین و دورافتاده‌ترین ولایت‌های کشور آغاز کرده است. این بانوی ورزشکار می‌افزاید که پیش از ورزش رکاب‌زنی، مصروف ورزش فوتبال بوده است. بانو هاشمی در دو سال گذشته دو بار عنوان قهرمانی را در رکاب‌زنی از آن خود کرده است. این دختر جوان علاوه می‌کند که در سال روان خورشیدی توانسته جام ملالی و جام پولیس را در مسابقه‌های رکاب‌زنی در شهر کابل از آن خود کند. او در میان ۴۵ دختر از شش ولایت، مقام نخست را کسب کرده است.

آن چنانی که خانم هاشمی می‌گوید، این دو مسابقه در ماه قوس امسال در کابل برگزار شده و دختران ورزشکار فاصلۀ کمیتۀ المپیک تا بند قرغه را رکاب‌ زده‌اند. این دختر ورزشکار در سال ۱۳۹۸ در تورنمنت «تور د بامیان» شرکت کرد و در این مسابقه توانست مقام سوم را از آن خود کند. یولدوز هاشمی خاطرنشان می‌سازد که کسب موفقیت‌هایش به عنوان یک دختر فاریابی برایش کار ساده‌یی نبوده است. او علاوه می‌کند: «در روزهای نخست تمرین بایسکل‌رانی در شهر میمنه، شماری از مردم ممانعت می‌کردند، حتا با پرتاب سنگ و چوب مخالفت‌شان را نمایان می‌ساختند.» او ادامه می‌دهد که افراد جامعه بایسکل‌رانی را مناسب دختران نمی‌دانند، اما او تلاش کرد تا با دستاوردهایش دیدگاه جامعه را نسبت به توانایی و ورزش دختران تغییر دهد.

خانم هاشمی تنها با دیدگاه سنتی مردم روبه‌رو نبود، بلکه در نخست خانواده‌اش نیز مخالف ورزش بایسکل‌رانی او بودند، اما حالا پس از پیروزی‌های پیهم، پدر یولدوز نیز حاضر شده تا از دخترش حمایت کند. او در حالی از پیشرفت خودش و دختران دیگری سخن می‌گوید که ولایت فاریاب همه‌روزه گواه جنگ و ناامنی است. از پنج سال به این‌سو بخش‌های زیادی از شاهراه «شماره یک» این ولایت در کنترل مخالفان مسلح دولت قرار دارد. نگرانی از جنگ و انفجار نیز نتوانست ذهن یولدوز هاشمی را درگیر خود سازد. او در حال حاضر دانش‌جوی رشتۀ تاریخ است و در کنار این که در دانشگاه فاریاب درس می‌خواند، در یک شرکت خصوصی نیز کار می‌کند.

خانم یولدوز هاشمی می‌افزاید که دختران فاریاب در میان دود و باروت به توانایی‌های دخترانۀ خود دست یافته‌ و می‌یابند. او اذعان می‌کند: «جایی که ممانعت است، آن‌جا پیشرفت نیز است.» خانم هاشمی افتخار دارد ‌که از ولایت فاریاب است و حالا در تیم ملی بایسکل‌رانی بانوان کشور رکاب می‌زند. او توضیح می‌دهد که هیجان‌انگیزترین لحظۀ عمرش زمانی بوده است که در مسابقۀ جام ملالی و جام پولیس در کابل به قهرمانی رسیده است. این دختر جوان اشاره می‌کند که رسیدن به قهرمانی رویایش بوده و اکنون به آن رسیده است.

این دختر ورزشکار خاطرنشان می‌سازد که کسب این موفقیت‌های تازه آغاز راه اوست و اکنون پس از پیروزی‌هایش دیدگاه باشنده‌گان ولایت فاریاب نیز نسبت به او تغییر کرده و کمتر مخالفت نشان می‌دهند. خانم هاشمی ۲۰ سال دارد و می‌داند که خلاف موج شنا کرده و باید این جهت مخالف اما مثبت را رکاب بزند تا به آرزوهای بزرگ‌ترش برسد. او توضیح می‌دهد که در حال حاضر هدف نخستش قهرمانی در آسیا و سپس قهرمانی جهانی است.

این دختر فاریابی امیدوار است با تمرین، پشت‌کار و تلاش به آرزوهای بزرگش برسد. به باور او، ورزش چهرۀ خوبی از افغانستان را به جهانیان می‌نمایاند. خانم یولدوز هاشمی در حال حاضر مصروف آماده‌گی و تمرین بیش‌تر در کابل است و هر روز در مسیرهای گوناگونی به تمرینش ادامه می‌دهد. خانم هاشمی از خانواده‌های دیگری نیز می‌خواهد که به دختران‌شان اجازه و فرصت دهند تا ورزش کنند، دانش کسب کنند و پیشرفت کنند.

این دختر فاریابی در حالی به امید آیندۀ روشن و بهتری رکاب می‌زند که تاکنون در مورد حفظ دستاوردها و حقوق زنان با طالبان مذاکره نشده است. هیأت‌های دو طرف قرار است در دومین دور گفت‌وگوهای صلح که از دو هفته به این‌سو در قطر جریان دارد، اجندای مذاکرات مستقیم صلح را نهایی سازند. از سوی دیگر با آغاز گفت‌وگوهای صلح در قطر، حمله‌های تهاجمی جنگ‌جویان گروه طالبان در ولایت‌های مختلف کشور به ویژه در فاریاب شدت گرفته است.