کارگاه آموزشی «میهن باستان» یگانه کارگاه بافندگی است که از چند سال به این‌طرف توسط یک زن در بدخشان ایجاد شده و زنان زیادی آموزش‌های قالین‌بافی و دیگر مهارت‌های بافندگی را در این مرکز فرا گرفته و با فراگیری این مهارت‌ها صاحب کار شده‌اند.

زنان کارگر در این کارگاه با آن‌که از پیشۀ که در پیش گرفته راضی‌اند اما از عدم رونق بازار تولیدات‌شان نگران‌اند و می‌گویند که در صورت عدم توجه و عدم حمایت حکومت و نهادهای کمک کننده پیش‌برد این صنعت برای آنان دشوار است.

از چند سال به این‌طرف، حدود دو صدتن از دختران و زنان بی بضاعت در این کارگاه مهارت‌های بافندگی را در بخش‌های قالین بافی، گلیم بافی، ژاکت بافی و دیگر بخش‌ها فرا گرفته‌اند و از این طریق توانسته‌اند در انکشاف اقتصاد خانواده‌ها سهم بگیرند.

مارینا سادات، مسوول این کارگاه می‌گوید، تمامی زنان و دخترانی که در این مرکز از آغاز تا کنون آموزش دیده‌اند به گونۀ رضاکار، کار می‌کنند و به جز دریافت کمک‌های مقطعی از سوی سازمان غدایی جهان و فروش اندک تولیدات خود‌شان کدام درآمد دیگری ندارند.

به گفتۀ وی شماری از این زنان و دختران در کارگاه قالین‌بافی و شماری دیگرشان در خانه‌های خود کارگاه‌های بافندگی ایجاد کرده‌اند و از این طریق توانسته‌اند تا بخش بزرگی از نیازمندی‌های زندگی‌شان را برطرف نمایند.

این بانوی کار آفرین می‌افزاید، با آن‌که تولیدات زنان به دلیل عدم حمایت و نبود بازار مطمئن فروش چندانی ندارد اما او در تلاش است که در همکاری با نهادهای کمک کننده بتواند برای تولیدات زنان در این ولایت بازاریابی کند.

به گفتۀ سادات در صورت حمایت از تولیدات دستی زنان، صنعت قالین‌بافی و دیگر تولیدات بافندگی آنان می‌توانند که زمینۀ کار برای شمار زیادی از دیگر زنان نیازمند را در این کارگاه فراهم نموده و در توسعۀ اقتصاد محلی که سنگ‌بنای اقتصاد ملی را تشکیل می‌دهد؛ مثمر ثمر واقع شوند.

مسوولان کارگاه بافندگی میهن باستان در بدخشان می‌گویند که این زنان در 10 گروپ جداگانه مشغول بافندگی هستند و ماهانه هر گروپ یک قالین و یک گلیم می‌بافند و تولیدات آن‌ها در مرکز بدخشان به فروش می‌رسد.

شبانه، یک‌تن از زنانی که در این کارگاه مصروف قالین‌بافی است می‌گوید، مهارت‌های خوبی را از سوی آموزگاران در این کارگاه فرا گرفته است و با این پیشه توانسته که در توسعۀ اقتصاد خانواده سهم بگیرد.

به گفتۀ وی نبود بازار یکی از دشواری‌های آنان در زمینۀ فروش تولیدات دستی‌شان می‌باشد و از نهادهای حکومتی می‌خواهند که در زمینۀ بازاریابی به آنان همکاری کنند.

شقایق، یک‌تن دیگر از زنانی که در این کارگاه مصروف قالین بافی است می‌گوید: «زنان بدخشان خیلی صنایع خوبی را کار می‌کنند ولی متأسفانه تولیدات آن‌ها بازار مناسب ندارد که بتوانند آن‌را به فروش برسانند. فقط یک بازار کوچکی در محوطۀ باغ زنانۀ بدخشان ایجاد شده که این بازار همیشه فعال نیست و از این‌که از شهر دور است مردم به آن‌جا مراجعه نمی‌کنند.»

آلینا غیاثی، رییس امور زنان بدخشان با تأیید مشکلات زنان قالین‌باف می‌گوید، این اداره طی سال‌های اخیر تلاش کرده تا با راه‌اندازی نمایشگاه‌ها برای تولیدات زنان بازاریابی کند.

به گفتۀ وی، قالین در بدخشان از بازار خوبی برخوردار نیست و آنان در تلاش‌اند تا با راه اندازی نمایشگاه‌ صنایع دستی زنان، این صنعت را به بازارهای بیرون از این ولایت و حتی بازارهای جهانی معرفی کنند؛ تا زنان صنعت‌پیشه بتوانند که از طریق تولیدات‌شان افزون بر تأمین مخارج زندگی در توسعۀ اقتصاد محلی نیز کمک کنند.

مسوولان مرکز بافندگی میهن باستان می‌گویند، بهای هر تخته قالین شش متره  که طی ماه بافته می‌شود بین 50 تا 80 هزار افغانی می‌باشد و در مقابل قالین‌های خارجی که بهای پایین‌تری دارند بازار خوبی ندارد.

به گفتۀ مسوولان این کارگاه در صورت تداوم این وضعیت رکود صنعت قالین بافی در بدخشان حتمی است.

عدم حمایت از صنعت قالین بافی و نبود بازار برای فروش تولیدات زنان قالین باف از عمده‌ترین مشکلاتی است که زنان بدخشان را نسبت به رکود این صنعت نگران ساخته است.

مسوولان کارگاه بافندگی میهن باستان می‌گویند که بیش از دو صد زن و دختر بی بضاعت به گونۀ رضاکار و بدون این‌که مزدی داشته باشند در این کارگاه مصروف قالین‌بافی هستند.

به گفتۀ مسوولان این کارگاه هر ده زن در یک گروه کاری ماهانه یک قالین می‌بافند اما نبود بازار و عدم حمایت نهادهای دولتی و غیر دولتی از این صنعت آنان را به ادامۀ این صنعت دل‌سرد ساخته است.

در سال‌های گذشته به حمایت نهادهای غیر دولتی و تلاش ریاست امور زنان بدخشان هزاران زن در بخش‌های مختلف حرفه‌ای خصوصاً قالین بافی آموزش دیده ان؛ اما زنان به دلیل عدم امکانات مالی نتوانسته‌اند که کار چشم‌گیری در بخش تولیدات دستی داشته باشند.