رویاها و آرزوها برای آدمی به بال پرواز  پرندگان می‌ماند که او را به سیر بی‌نهایت می‌برد.

 آدمی بدون آرزو و امید به درخت‌ خشکیده‌ای می‌ماند که تنها به درد شومینه‌ها می‌خورد.

نیلا صادق اوغلو مادر سه فرزند است که از نوجوانی‌ آرزوهایی را بر سر می‌پرورانده و تا این‌دم برای رسیدن به رویاها و آرزوهایش مبارزه می‌کند.

او تا به حال سه مرحلۀ کاری را در زندگی‌اش تجربه کرده است از آموزگاری آغاز کرده تا رسانه‌داری و شرکت‌داری. مبارزۀ زنان در یک جامعۀ به شدت مردسالار و سنتی کار ساده‌ای نیست؛ بلکه باید یک زن با صد‌ها مانع روبرو شود تا بتواند اندکی از آرزوهایش را به حقیقت مبدل سازد. ما امروز پای گفت‌وگوی بانو نیلا صادق اوغلو، زنی با آرزوهای بُلند می‌نشینیم و دربارۀ زندگی و تجربه‌های کاری‌اش می‌پرسیم. اینکه مسیر زندگی و پیشرفت را چگونه پیموده است و چقدر تلاش کرده تا جایگاه خودش را در جامعه ثابت کند.

نیلا صادق اوغلو آموزگاری را زمانی که تازه از مکتب فارغ شده بود شروع کرد.

 چون او به عنوان شاگرد ممتاز از صنف دوازدهم فارغ شده بود؛ به عنوان معلم پذیرفته شد و مدت پانزده سال آموزگاری کار اصلی نیلا شد.

بانو اوغلو در ارتباط به کار و فعالیت خود می‌گوید: “من نخست دوسال در موسسه آموزش و پرورش معلم در بخش ریاضی درس خواندم و شغل معلمی را ادامه دادم و بعد از ازدواج بنابر تشویق شوهرم به دنیای رسانه قدم گذاشتم تا این‌گونه بتوانم به دیگر دخترخانم‌ها نیز جرات  بدهم تا بیایند و در رسانه کار نمایند.”

بانو اوغلو بعد از پانزده سال آموزگاری در جوزجان و کابل، حالا مسوول و صاحب امتیاز یک رادیو تلویزیون محلی در جوزجان است و همین‌گونه مالک یک کارخانۀ تولیدی مواد غذایی سویابین نیز می‌باشد. نهُ سال کار در بخش رسانه‌ داری تجربه‌ و اندوخته‌های خوبی را برای بانو اوغلو به همراه داشته است؛ حالا او اندوخته‌هایش در این بخش را با دیگر دختران شریک می‌سازد.

زادگاه اصلی نیلا صادق اوغلو ولسوالی اندخوی ولایت فاریاب است. کودکی و نوجوانی او در زمان جنگ سپری شده به خصوص ایام نوجوانی وی که مصادف با دوران طالبان بوده است. او که در آن وقت نوجوان بوده از آن زمان اینگونه قصه می‌کند: “در آن دوره مکاتب دخترانه بسته بود و ما در ولسوالی اندخوی به خاطر این‌که در چرخ اقتصاد خانواده سهیم شویم؛ کارهایی از قبیل قالین‌بافی و خیاطی را انجام می‌دادیم.”

در دورۀ طالبان بخاطر بسته بودن مکاتب دخترانه، مصروفیت‌های زنان و دختران بیشتر محدود به قالین بافی، گلیم بافی، و خیاطی می‌شد. با این حال در افغانستان به خصوص دورتر از مرکز، کم‌تر مردانی هستند که حاضر شوند تا همسران آن‌ها بیرون از خانه وظیفه اجرا کنند. اغلب وظیفه زنان را محدود در آشپزخانه می‌دانند.

نیلا صادق اوغلو ضمن این‌که همیشه حمایت و پشتیبانی شوهر خود را داشته است در بخش تجارت نیز شوهر‌ش او را همواره تشویق کرده تا بتواند استقلال مالی خودش را به دست آورد و سرپای خودش بیایستد.

او در مورد ضرب‌المثل مشهوری که “پشت هر مرد موفق دست یک زن است” و تجربۀ آن در زندگی مشترک خودش لبخند می‌زند و به جواب این سوال که در پی موفقیت شما دست کی است؟ بانو اوغلو بدون مکث پاسخ می‌دهد که شوهرم یگانه هم‌یار و هم‌سفر زندگی‌ام است که مرا حمایت و تشویق می‌نماید. او اضافه می‌کند: “زمانی که بحث شرکت‌های سویابین این دانۀ ناشناخته شروع شد من به عنوان یک زن با سه شرکت دیگر در رقابت پرداختم و برنده نیز شدم تا سهم کارخانۀ تولیدی مواد غذایی سویابین را از یک دفتر خارجی به دست بیارم و متباقی ساخت و ساز کارخانه را خودم سرمایه‌گذاری نمودم و حالا در حدود سی زن در کارخانه‌ام فعالیت دارند و من خوشحالم که توانسته‌ام برای تعدادی از دختران در رسانه‌ام و برای تعدادی از زنان در کارخانه‌ام فرصت کار را مساعد بسازم.”

نیلا صادق اوغلو یک درام رادیویی 90 قسمتی دربارۀ زندگی زنان نیز تهیه نموده‌ است که در آن نزدیک به صد شخصیت که بیش‌تر آن دختران‌اند، نقش اجرا نموده‌اند.

آزار و اذیت زنان در محل کار از بحث‌های داغی است که همیشه مطرح شده و موارد زیادی هم وجود داشته است اما دیدگاه بانو نیلا اوغلو نسبت به دیگران در ارتباط به جامعه مثبت است. او می‌گوید: “در تمام مدت‌کاری هیچ‌گاهی از طرف مردی اذیت نشده و آزار ندیده‌ام؛ بلکه برعکس همیشه با برخورد خوب دیگران روبرو شده‌ام.

این روزها با وجود نگرانی‌هایی که در مورد آیندۀ زنان و کار و فعالیت آنان وجود دارد بانو نیلا چنین می‌گوید: “امروز ما شاهد این هستیم که زنان در ساحات گوناگون فعالیت دارند و در اکثر فعالیت‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی،اقتصادی و هنری سهم فعال دارند و اگر همین‌گونه پیش برویم آینده بسیار خوبی در انتظار زنان افغانستان است.”

نیلا صادق اوغلو تا این‌دم سه مرحلۀ کاری را در زندگی‌اش تجربه نموده است و دوست دارد تا دیگر آرزوهای ناتمامش را نیز آهسته و پیوسته به واقعیت تبدیل نماید. او آرزوی بهترین‌ها را برای تمام مردم افغانستان به خصوص دختران و زنان دارد و باور دارد که داشتن پشت‌کار و اعتماد به نفس کافی‌ست تا زنان و دختران جایگاه حقیقی خود را در جامعه پیدا ‌کنند و با موفقیت در کار و فعالیت‌شان این جایگاه را تثبیت نموده و به پیش بروند.