شماری از باشنده‌گان ولایت غور که در هرات زنده‌گی می‌کنند در یک نشست خبری نسبت به آن‌چه بی‌مهری و تبعیض دوام‌دار حکومت در برابر مردم این ولایت می‌خوانند، سخت انتقاد می‌کنند. آنان خواهان توجه دولت به این ولایت و سهم‌گیری باشنده‌گان این ولایت در قدرت سیاسی هستند.

این افراد امروز (چهارشنبه، چهارم سرطان) در یک نشست خبری در هرات می‌گویند که حکومت در دو دهۀ پسین هیچ سهمی برای مشارکت شهروندان غور در قدرت سیاسی درنظر نگرفته است. محمدابراهیم حاجی‌زاده، مسوول انجمن دانش‌جویان غور مقیم در هرات تأکید می‌ورزد که در صورت ادامۀ سیاست‌های تبعیض‌آمیز حکومت در قبال این ولایت، باشنده‌گان غور دست به اعتراض‌های گستردۀ مدنی خواهند زد. آقای حاجی‌زاده می‌افزاید که درحال حاضر باشنده‌گان ولایت غور کوچک‌ترین سهمی در ساختار قدرت ندارند و این ولایت در بدترین وضعیت از لحاظ دست‌رسی به امکانات رفاهی و اجرای پروژه‌های انکشافی بسر می‌برد.

اعتراض‌ها نسبت به آن‌چه سیاست‌های تبعیض‌آمیز مقام‌های حکومت مرکزی در برابر مردم خوانده می‌شود، در حالی رسانه‌یی می‌شود که حدود سه ماه پیش نیز این ولایت شاهد اعتصاب گستردۀ مردم بود. اعتصابی که در آن معترضان خواستار ساخت جاده و تأمین برق مورد نیاز این ولایت شدند.

محمد دادفر کریمی، استاد دانشگاه و یکی از فعالان مدنی ولایت غور می‌گوید که ادامۀ سیاست‌های کنونی حکومت مرکزی در قبال شهروندان غور، به ناامیدی مطلق مردم از حکومت منجر خواهد شد. او با اشاره به قطع رابطۀ فرمانده پولیس ولسوالی تیوره با فرماندهی پولیس غور می‌افزاید که ادامۀ این وضعیت هرج‌ومرج اجتماعی – سیاسی را در این ولایت دامن خواهد زد.

این درحالی است که بی‌توجهی دولت مرکزی به ولایت غور سبب شده است شماری از نهادهای دولتی بین هم بیفتند. روز گذشته فرمانده پولیس ولسوالی تیوره اعلام کرده است که در اعتراض به تأخیر دو ساله در فرستادن مواد سوختی و خوراکی به نیروهای زیر امرش، دیگر از فرماندهی پولیس ولایت غور پیروی نمی‌کند. حبیب‌ رحمان ملک‌زاده، فرمانده پولیس ولسوالی تیوره می‌گوید که سربازان او در جریان دو سال گذشته با پول قرض مواد غذایی و سوختی مورد نیاز شان را تأمین کرده‌اند.

هرچند خواستیم نظر مسوولان محلی ولایت غور را در این باره داشته باشیم، اما با تماس‌های مکرر موفق به برقراری تماس نشدیم.

غور از محروم‌ترین ولایت‌های کشور است که تاکنون کم‌تر پروژۀ بازسازی و نوسازی در آن اجرا شده است. جاده‌های دشوارگذر، نبود برق، کمبود امکانات بهداشتی و نبود امنیت از بزرگ‌ترین چالش‌هایی‌اند که باشنده‌گان این ولایت در سال‌های متمادی با آن روبه‌رو هستند.