در سال‌های اخیر به منظور حمایت از صنایع دستی زنان، شماری از نهادهای حکومتی و غیر حکومتی تلاش کرده اند تا افزون بر راه‌اندازی نمایشگاه‌های صنایع دستی، بازارهای مشخصِ زنانه را در دو قسمت شهر فیض‌آباد، مرکز این ولایت جهت فروش صنایع دستی زنان  ایجاد نمایند.

با آن‌که امیدواری‌ها بر این بود تا با ایجاد این بازارها برای صنایع دستی زنان، بازار فروش مطمین ایجاد شود، اما دیده می‌شود که هنوز هم صنایع دستی زنان از بازار خوبی برخور دار نیست و تولیدان آنان، بازار چندانی ندارد.
مسؤلان ریاست امور زنان بدخشان می‌گویند که عدم توجه به تولیدات زنان مطابق تقاضای بازار سبب شده است تا صنایع دستی زنان بازار خوبی نداشته باشد.
آلینا غیاثی، رییس امور زنان بدخشان می‌گوید، یکی از دلایل عمده‌یی که صنایع دستی زنان بدون حمایت نهادهای بیرونی نمی‌تواند ادامه پیدا کنند، طراحی سنتی است.
به گفتۀ وی طراحی سنتی صنایع دستی نتوانسته است که خواست بازار را پاسخ بگوید و این مساله سبب شده است که تولید کنندگان صنایع دستی نتوانند به خودکفایی برسند.

رییس امور زنان بدخشان می‌گوید که  زنان بدخشان حتا یک نفر طراح و دیزاینر ماهر که بتواند مطابق خواست بازار کار کند، در این ولایت وجود ندارد و این موضوع یکی از دلایل عمدۀ  بی‌رونقی بازار صنایع دستی زنان می‌باشد.

شماری از زنان صنعت‌‌پیشه در بدخشان می‌گویند که روزگاری صنایع دستی آنان به عنوان یکی از هسته‌های درآمدزا در توسعۀ اقتصاد خانواده، از اهمیت بالای برخوردار بود و آنان از درآمد این صنایع چرخ روزگارا به چرخش در می‌آوردند، اما اکنون صنایع دستی زنان از روتق افتاده است و کمتر می‌توانند در اقتصاد خانواده‌ها از آن کار بگیرند.

وحیده یک‌تن از زنان بدخشان می‌گوید که ورود کالاهای جدید، بلند بودن بهای تولیدات آنان و نبود بازار مطمین برای فروش فراورده‌های دستی زنان از عمده‌ترین عوامل اند که بازار صنایع دستی زنان را بی‌رونق ساخته است. به گفتۀ وی با آن‌که تلاش‌هایی را برای بروز کردن تولیدات‌اش به خرچ داده است، اما نبود بازار و عدم حمایت از صنایع دستی زنان سبب شده است تا تولیدات آنان بازار خوبی نداشته باشد.
وحیده می‌گوید، نهادهای کمک کننده باید از صنایع دستی زنان حمایت کنند و با راه‌اندازی نمایشگاه‌ها و ایجاد بازار معین برای زنان زمینه‌های فروش صنایع دستی زنان را فراهم نمایند.

با این حال مسؤلان ریاست امور زنان بدخشان می‌گویند که آنان از تمام توان برای رشد صنایع دستی زنان کار گرفته اند و همه‌ساله ده‌ها نمایشگاه را در بدخشان و بیرون از این ولایت به هدف معرفی صنایع دستی و بازاریابی برای آن  برگزار می‌کنند.

به گفتۀ رییس امور زنان بدخشان، این اداره در نظر دارد که برنامه‌های آموزشی منظم را به هدف گذر از تولیدات سنتی و رجوع به تولیداتی که مبتنی بر تقاضای بازار باشد، راه‌اندازی نماید تا از این طریق بتوانند که نیازهای روز بازار را برطرف نموده و برای صنایع دستی زنان بازاریابی کنند.

رییس امور زنان بدخشان می‌گوید که برخی از زنان تلاش کرده اند از طریق نسخه‌برداری از انترنیت، طراحی نو را جای‌گزین طراحی سنتی کنند، اما این کار همگانی نیست و نتوانسته تا حالا به عنوان یک راه‌حل، برای رفع مشکل زنان مطرح باشد.

او می‌گوید که راه‌اندازی برنامه‌های آموزشی دراز مدت و دادن ایده‌های نو به زنانی که صنایع دستی تولید می‌کنند، یگانه راه‌حل برای رفع این دشواری است.

در همین‌حال سهیلا یکی یگر از زنانی که در بخش صنایع دستی فعالیت می‌کند، می‌گوید که دلایل مختلف وجود دارد که صنایع دستی زنان نمی‌تواند در بازار جا پیدا کند و زنانی که صنایع دستی تولید می‌کنند، به خود کفایی اقتصادی دست یابند.

به گفتۀ وی آنان برای تولیدات‌شان پول زیاد را هزینه می‌کنند و عرضۀ آن در بازار با توجه به بهای بلندی که دارد مشتریانی چندانی ندارد.

سهیلا می‌گوید، تا زمانی‌که حکومت میکانیزم مشخص حمایه‌یی از صنایع دستی زنان را روی دست نگیرد و تا رسیدن به خودکفایی، آنان را مورد حمایت قرار ندهد، با این وضعیت ادامۀ کار آنان دشوار است.
مسؤلان ریاست امور زنان بدخشان اما می‌گویند که این اداره افزون بر راه‌اندازی نمایشگاه‌های صنایع دستی زنان، دو بازار زنانه را به همکاری نهادهای غیر دولتی در شهر فیض‌آباد، مرکز بدخشان ایجاد کرده است تا زنان بتوانند صنایع دستی‌شان را به فروش برسانند.

در سال‌های پسین، ده‌ها مؤسسۀ غیر دولتی برای انکشاف و بازاریابی به صنایع دستی زنان در بدخشان فعالیت کردند، اما صنایع دستی زنان به دلیل بلند بودن بها و بروز نبودن طراحی و دیزاین نتوانسته است که در بازار با کالاهای وارداتی رقابت کن