ده‌ها خانواده‌یی که از روستای «وندیان» ولسوالی شهر بزرگ بدخشان به شهر فیض‌آباد آواره شده‌اند می‌گویند که فشار گروه‌های مسلح غیرمسوول و گسترش فعالیت‌های قاچاق‌بران مواد مخدر آنان را ناگزیر ساخته است که خانه‌های‌شان را ترک کنند. این بی‌جا شده‌گان که شمار آنان به صد خانواده می‌رسد می‌افزایند که حدود 800 خانوادۀ دیگر نیز ولسوالی «شهر بزرگ» را ترک کرده و به ولسوالی‌های همجوار شهر فیض‌آباد پناه برده‌اند.

عطاالله شریفی، یکی از این بی‌جا شده‌گان در صحبت با خبرگزاری نشانه می‌گوید که گروهی از افراد مسلح و قاچاق‌بران مواد مخدر باشنده‌گان روستای وندیان را مجبور می‌ساختند که برای آنان غذا آماده کنند و همچنان برای توسعۀ فعالیت‌های خراب‌کارانه و قاچاق مواد مخدر از مردم محل پول جمع‌آوری می‌کردند. به گفتۀ او، مردم محل چندین مرتبه برای دادخواهی به مقام‌های محلی ولایت بدخشان مراجعه کرده‌اند، اما هیچ توجهی به خواست آنان نشده است. آقای شریفی می‌افزاید که سرانجام مردم این روستا تصمیم گرفتند که به گونۀ دسته‌جمعی منطقه را ترک کنند تا از ظلم تفنگ‌داران محلی نجات یابند.

عزیز محمد، بی‌جا شدۀ دیگر ولسوالی شهر بزرگ بدخشان است. او می‌گوید که بیش از 400 نفر مسلح در امتداد مرز میان ولسوالی شهر بزرگ و کشور تاجیکستان مستقر شده‌اند و حکومت محلی بدخشان هیچ برنامه‌یی برای مبارزه با این افراد ندارد. به سخن او، این تفنگ‌داران غیرمسوول شب‌هنگام بالای خانه‌های مردم در این ولسوالی حمله می‌کنند و آنان را به پرداخت پول و خریداری سلاح مجبور می‌سازند. این آوارۀ ولسوالی شهر بزرگ می‌افزاید: «هیچ زنده‌گی به ما نماندند، پول‌های مان را گرفتند، خانه‌های مان را آتش زدند و مواشی مان را کشتند و هر شب و روز ما را لت‌وکوب می‌کردند و اگر برای‌شان پول و نان نمی‌دادیم ما را تهدید به کشتن می‌کردند. ما مجبور شدیم که راه آواره‌گی در پیش بگیریم.»

آواره‌گان ولسوالی شهر بزرگ بدخشان می‌گویند تا زمانی ‌که حکومت محلی بدخشان با راه‌اندازی عملیات تصفیه‌یی، منطقۀشان را از وجود تفنگ‌داران غیرمسوول پاک‌سازی نکند، از شهر فیض‌آباد، مرکز این ولایت بیرون نخواهند شد.

بی‌بی برفی که ادعا دارد که این افراد مسلح حدود دوصد هزار پول امانتی فرزندش را به زور از او گرفته‌اند، اکنون با جمعی از خانواده‌های بی‌جا شده در یکی از هوتل‌های شهر فیض‌آباد مسکن گزیده است. او می‌گوید برای پاک‌سازی روستایش به مرکز بدخشان آمده و در صورتی که مسوولان محلی و امنیتی بدخشان به خواست آنان توجه نکنند، خودش را در برابر دروازۀ مقام ولایت بدخشان آتش خواهد زد.

آواره‌گان ولسوالی شهر بزرگ می‌گویند که از سقوط رژیم طالبان تاکنون آنان یک روز هم شاهد حضور یک مأمور پولیس در منطقۀشان نیستند. آنان می‌افزایند که حکومت محلی در منطقۀ آنان حاکمیت ندارد و افراد مسلح غیرمسوول نیز به حکومت تن نمی‌دهند.

با این حال، مقام‌های محلی ولایت بدخشان از رسیده‌گی به مشکلات این آواره‌گان ولسوالی شهر بزرگ اطمینان می‌دهند و می‌گویند که به مشکل آنان به زودی پایان خواهند داد. اختر محمد خیرزاده، معاون والی بدخشان به خبرگزاری نشانه می‌گوید که آنان هیأتی را به منظور بررسی این موضوع به ولسوالی شهر بزرگ می‌فرستند. معاون والی بدخشان می‌افزاید که پس از تکمیل شدن بررسی این موضوع از سوی هیأت موظف، در این باره تصمیم گرفته خواهد شد.

آواره‌گان شهر بزرگ اما خاطرنشان می‌سازند که آنان به تعهدات حکومت برای رسیده‌گی به مشکلات‌شان باورمند نیستند. زیرا به گفتۀ آنان، مسوولان حکومت محلی در گذشته نیز بارها وعده داده‌اند که مشکلات آنان را برطرف خواهند ساخت، اما هیچ وعدۀ آنان جامۀ عمل نپوشیده است.

شهر بزرگ، یکی از ولسوالی‌های کم‌تر توسعه یافتۀ بدخشان است. این ولسوالی بزرگ بدخشان مرز طولانی با کشور تاجیکستان دارد. قاچاق‌بران مواد مخدر در روستاهای مرزی این ولسوالی در تبانی با تفنگ‌داران غیرمسوول به قاچاق مواد مخدر و آزار و اذیت مردم می‌پردازند.