خوشینه خرمی، دختر جوان جوزجانی است که عکس‌هایش این روزها همراه با کلاشنیکوف در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود. خرمی برای ابراز حمایت از نیروهای امنیتی سلاح برداشته است. این اقدام خانم خرمی مورد استقبال عده‌یی زیادی از کاربران شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته است.

شمار دیگری اما این اقدام خوشینه را در حد یک عکس فیس‌بوکی می‌پندارند و با آن مخالفت کرده‌اند. روی‌هم‌رفته استقبال و حمایت مردم و موافقان این واکنش خوشینه نسبت به مخالفان، بیش‌تر است. از همین‌رو، خبرگزاری نشانه مصاحبه‌یی را با این دختر جوان و دانش‌جوی دانشگاه جوزجان انجام داده است.

خوشینه خرمی، دانش‌جوی سال سوم دانشکدۀ علوم اجتماعی در دانشگاه جوزجان است. بانو خرمی در بخش نقاشی نیز مهارت دارد و بیش‌ترین کارهایش در بخش نقاشی «پرتره» است. او دختر دوم یک خانوادۀ هفت‌نفری است، اما چه شده که این دختر جوان قلم به دست و هنردوست کلاشنیکوفی را به دست بگیرد؛ کاری که کم‌تر دختران جوان انجام می‌دهند.

شدت حمله‌های تهاجمی جنگ‌جویان گروه طالبان در شمال افغانستان به ‌ویژه در ولایت جوزجان شمار زیادی از باشنده‌گان این ولایت را نسبت به سرنوشت و آزادی‌های مدنی‌ نگران ساخته است. از همین‌رو، سه روز پیش شماری از زنان در یک اقدام نمادین از حکومت محلی در جوزجان سلاح خواستند و حکومت محلی نیز به منظور حمایت از این خواست، برای آنان سلاح داد. خوشینه خرمی نیز در میان زنان دیگری به عنوان جوان‌ترین دختری که سلاح برداشته، توجه کاربران شبکه‌های اجتماعی را به خود جلب کرده است.

این دختر جوان جوزجانی در صحبت با خبرگزاری نشانه می‌گوید که او در حال حاضر به گونۀ نمادین سلاح را بر شانه انداخته و در صورت نیاز و فراخوان عمومی برای قیام مردمی در کنار نیروهای امنیتی و دفاعی کشور می‌ایستد و نظر به توان خود علیه گروه طالبان می‌جنگد.

بانو خرمی هدف از برداشتن سلاح و نشر تصاویر در شبکه‌های اجتماعی را ابراز حمایتش از نیروهای امنیتی و نگرانی از سلب آزادی‌های مدنی و دستاوردهای زنان می‌داند. به باور او، اگر طالبان شمال را تصرف کنند، آزادی‎های به دست آمده در جریان بیست سال گذشته به خاک یک‌سان خواهد شد.

خوشینه خرمی، هدف از برداشتن سلاح و نشر تصاویر در شبکه‌های اجتماعی را ابراز حمایتش از نیروهای امنیتی می‌داند

خوشینه باوجود این که جوان است و از دورۀ طالبان چیزی به یاد ندارد، اما می‌افزاید که روایت حکومت‌داری طالبان را از زبان بزرگان خانواده شنیده است و نمی‌خواهد که تاریخ دوباره تکرار شود و نسل او وادار شوند که زیر شلاق قرار گیرند و یا خانه‌نشینی اختیار کنند. خانم خرمی خاطرنشان می‌سازد که دختران جوان در یک دهۀ پسین در بخش آموزش‌وپرورش، ورزش، هنر و سیاست دستاوردهای بی‌مثال دارند. او تأکید می‌کند که زنان و دختران افغانستان نمی‌گذارند این دستاوردها با اندک فشار دود به هوا شود.

خوشینه خرمی اضافه می‌کند که او هنوز با سلاح نجنگیده، اما باور دارد که شرایط طوری پیش‌آمده که باید همۀ مردم اعم از زن و مرد آمادۀ دفاع از سرزمین‌ خود باشند. نگرانی‌ از جنگ روان مردم را پریشان ساخته است. خوشینه با ابراز این مطلب بیان می‌کند که سلاح بر دست شدن دختران در وضعیت بحرانی و جنگ، برای زنان دیگر نیز روحیه می‌بخشد.

خرمی توضیح می‌دهد که در جامعه افراد زیادی به شمول دوستانش از این حرکت او استقبال کرده‌اند و خانواده‌اش نیز هیچ واکنش منفی در برابر از خود نشان نداده است. خوشینه اشاره می‌کند که در وضعیت جنگ همۀ اقشار جامعه به ‌ویژه دختران از خود مقاومت نشان بدهند و زیر تأثیر تبلیغات منفی مخالفان مسلح دولت نروند. او امیدوار است که در نهایت پیامد این وضعیت ناگوار و جنگ‌ها به صلح خواهد انجامید.

خوشینه خرمی اضافه می‌کند که قیودات وضع‌شده از سوی طالبان در ارتباط به چگونه‌گی زنده‌گی زنان را نمی‌پذیرد. او می‌گوید که هیچ‌ کسی حق ندارد که مانع پیشرفت زنان و دختران شود. به گفتۀ او، در غیر این صورت، زنان و دختران توانایی دفاع از خود را دارند. او به دختران جوان دیگر نیز تفهیم می‌کند که در صورت دشواری وضعیت باید از ارزش‌های انسانی خود دفاع کنند.

خوشینه ظاهراً دختر آرام و صلح‌دوست است. او قلم و هنر را به امید برقراری صلح نسبت به تفنگ ترجیح می‌دهد. خرمی امیدوار است که آن روز فرا نرسد که گلوله‌یی از میل کلاشنیکوف دست‌داشته‌اش شلیک شود. اما می‌گوید حاضر است برای دفاع از حقوقش دست به این اقدام بزند.

با این همه، در پنج ‌سال گذشته این دومین بار است که زنان جوزجانی در برابر گروه‎های مسلح سلاح بر می‌دارند. بار نخست زنان این ولایت در برابر جنگ‌جویان گروه داعش در ولسوالی قوش‌تپه سلاح بر شانه گرفتند و این بار در شهر شبرغان علیه جنگ‌جویان گروه طالبان سلاح برداشته‌اند. حکومت محلی جوزجان نیز از این اقدام زنان اعلام حمایت کرده است.