ذکیه صوفی‌زاده پس از 23 روز قرنطینه و مراقبت‌های پزشکی به تازه‌گی از بیمارستان ویژه «کووید 19» در شهر شبرغان، مرکز ولایت جوزجان مرخص شده است. او پس از سپری کردن بیماری کرونا دوباره به زنده‌گی عادی خود برگشته و مصروف کار و  روزمره‌گی‌های خود است. این دختر جوان مسوول یک نهادی مدنی – خیریه در ولایت جوزجان است. خانم صوفی‌زاده حدود یک ماه پیش به ویروس کرونا مبتلا شد و حالا پس از 29 روز  مبارزۀ نفس‌گیر با این بیماری، دوباره صحت‌مندی خود را باز یافته است.

 ذکیه صوفی‌زاده در گفت‌وگو با خبرگزاری نشانه پیرامون چگونه‌گی مبارزه با کرونا در حالت بیماری و قرنطینه و چگونه‌گی زنده‌گی و روزمره‌گی‌های پس از کرونا می‌گوید: «با وجودی ‌که نکات بهداشتی را رعایت می‌کردم اما ناگهان متوجه شدم که نشانه‌های ویروس کرونا در وجودم است و بعد به شفاخانه مراجعه کردم و پس از شش روز قرنطینه در خانه، آزمایش من مثبت گزارش شد.» او می‌افزاید: «پس از این که فهمیدم نتیجۀ آزمایشم مثبت است، یک نوع نگرانی در من پیدا شد که در پی آن نفس‌تنگی نیز به سراغم آمد و عاجل به شفاخانه آمدم که بلافاصله پزشکان من را بستری کردند و 23 روز را گاه در حالت نفس‌تنگی، نگرانی و  ناامیدی و گاهی هم در حالت‌های امیدوارکننده گذراندم.»

ذکیه صوفی‌زاده اضافه می‌کند که مبارزه با کرونا آسان نیست، اما تنها سپر دفاعی در برابر این بیماری بی‌خیال بودن، شاد زیستن و مثبت‌اندیشیدن است. او خاطرنشان می‌سازد، اگر کرونا ما را از پای نیندازد، تشویش و نگرانی برخاسته از این بیماری ما را زمین‌گیر می‌کند. به باور او، تنها راه مبارزه با کرونا خودداری از نگرانی و تشویش است.

بانو صوفی‌زاده ادامه می‌دهد: «زمانی بیش‌تر نگران می‌شدم که می‌دیدم در اتاق پهلو و یا اتاق روبه‌رویم بیماری بر اثر نفس‌تنگی فوت می‌کرد، ولی من تمام تلاشم را می‌کردم که نگذارم نگرانی بر من چیره شود و حتا گاهی فریاد‌های بیماران را ناشنیده می‌گرفتم و در گوشی‌ام موسیقی می‌شنیدم.»

اکنون ذکیه صوفی‌زاده دوباره به زنده‌گی عادی خود برگشته است و به خاطر گفت‌وگو با خبرگزاری نشانه در دفتر کارش حضور یافته است.‌ خانم صوفی‌زاده می‌گوید که این نخستین روزی است که من از خانه بیرون شدم، چون هنوز گاهی احساس ترس و دلهره در من ایجاد می‌شود اما در خانه مانند سابق به کارهایم می‌رسم.

این بانوی جوان تصمیم گرفته است کارهای رسمی و مدنی را نیز با رعایت فاصلۀ اجتماعی از سر بگیرد و بی‌خیال پس‌لرزه‌های بیماری کرونا شود. به باور او، اگر کسانی که از بیمارستان مرخص می‌شوند، دوباره به کار و زنده‌گی سابق خود برنگردند، به مرور زمان دچار استرس و مشکلات روانی می‌شوند. به سخن او، برگشت دوباره به کار و روزمره‌گی به معنای رهایی از کابوس وحشت‌ناک کرونا است.

در بیش‌تر موارد کسانی که به بیماری «کووید 19» مبتلا می‌شوند، بنابر واکنش‌های منفی جامعه تلاش می‌کنند بیماری خود را از دیگران پنهان کنند. آنان  بیماری کرونا را نوعی ‌از شرمنده‌گی و سرافگنده‌گی می‌دانند. اما باور ذکیه صوفی‌زاده چیز دیگر است. او می‌گوید: «پس از این‌که مردم و نزدیکان ما فهمیدند که من در شفاخانه بستر هستم، رفت‌وآمد را با خانوادۀ من  قطع کردند، اما من و خانواده‌ام به این واکنش‌های جامعه از زاویۀ دیگری دیدیم و برای‌شان حق دادیم که چنین کنند.»

خانم ذکیه اضافه می‌کند: «از این‌که بسیاری از مردم به کرونا مبتلا شده‌اند، همان بهتر است که مدتی رفت‌وآمدها صورت نگیرد و ما خیلی خوش‌حال بودیم که دوستان و اقارب ما به خانۀ ما رفت‌وآمدها نمی‌کنند و از انتقال این ویروس جلوگیری می‌شود.»

روان‌شناسان به این باورند که بیش‌تر بیمارانی که بیماری کرونا را پشت سر گذاشته‌اند، بنابر برخورد منفی افراد جامعه به مشکلات روانی دچار می‌شوند. در این ارتباط بانو صوفی‌زاده می‌گوید: «خوش‌بختانه پس از این‌که از شفاخانه مرخص شدم، برخورد مردم با من مثبت بود و این سبب می‌شود که امیدواری من به آینده بیش‌تر شود و حالا اصلاً دربارۀ زمان بیماری‌ام فکر نمی‌کنم و بی‌خیال همه چیز شده‌ام.»

در پایان گفت‌وگو، ذکیه‌ صوفی‌زاده می‌گوید که بیماری «کووید 19» تنها یک بیماری ساده است همانند بیماری‌های دیگر و اگر بیش‌تر نکات بهداشتی را رعایت کنیم، امکان دارد که از شر این بیماری به دور بمانیم و اگر به کرونا مبتلا شدیم، نباید بترسیم و همچنان پنهان نگه‌داشتن بیماری کرونا هیچ دردی را دوا نمی‌کنم و بهتر است که با این هیولای قرن با شاد زیستن و مثبت اندیشیدن مبارزه کنیم.