در سال‌روان حدود هشت‌هزار خانواده بر اثر جنگ‌های داخلی از ولایات فاریاب و سرپل به شهر شبرغان مرکز ولایت جوزجان آمده‌اند که تعداد زیادی از این جنگ‌زده‌ها باشندگان ولسوالی‌های درزاب و قوش‌تپه ولایت جوزجان می‌باشد.

عبدالمالک رستمی رییس ریاست امور مهاجرین و عودت‌کنندگان به خبرگزاری نشانه می‌گوید:« در سال روان ریاست امور مهاجرین هشت‌هزار خانوادۀ بی‌جا شده را ثبت کرده است که 90 درصد این خانواده‌ها، جنگ‌زده‌هایی هستند که از ولایات هم‌جوار و ولسوالی‌های ناامن ولایت جوزجان به شهر شبرغان مرکز ولایت جوزجان آمده‌اند.

آقای رستمی در قسمت این‌که در فصل سرما برای این تعداد از خانواده‌ها چه چیز‌هایی و از طرف کدام نهاد توزیع می‌شود افزود،« این کمک‌‌ها از نوع عاجل بشری است که از طرف مقام ریاست جمهوری با هماهنگی وزارت مهاجرین و عودت کنندگان، مبارزه با حوادث طبیعی و وزارت زارعت و مال‌داری برای نیازمندان توزیع می‌گردد. کمک‌ها شامل پول نقد، گندم و نخود می‌باشد.»
جنگ‌های داخلی باعث شده است که تعدادی از خانواده‌ها خانه و زمین‌های خود را رها نموده و کیلومترها دورتر از زادگاه‌شان برای زندگی به شبرغان بیایند و زندگی زیر خیمه را بر وضعیت جنگی ترجیع بدهند.

در حدود یک هزار خانواده‌ در شهر شبرغان زیر خیمه‌‌ زندگی می‌کردند که با تایید آقای رستمی حالا تعداد آن‌ها به صد خانواده کاهش یافته است.
خواجه مراد که باشنده اصلی ولایت فاریاب می‌باشد و کمک‌ دریافت نموده است می‌گوید:« حدود هشت ماه پیش طالبان مسلح روستای ما را گرفتند و مردم قریۀ ما در میان جنگ گیر ماندند. ما مجبور شدیم که از ولسوالی دولت‌آباد فرار نموده و به شهر شبرغان بیاییم. حالا با وجودی که هیچ امکاناتی برای زندگی نداریم. باز هم خوب است که امروز دولت برای ما مقدار مواد کمک کرد.»
در دو سال اخیر جنگ میان مخالفین مسلح دولت و نیروهای امنیتی در ولایت فاریاب شدت گرفته است و از همین رو درصدی زیادی از بی‌جا شدگان نیز از ولایت فاریاب می‌باشند.
خواجه مراد به خبرگزاری نشانه می‌گوید: « وقتی در روستای ما جنگ شروع شد، نه مسجد آباد ماند و نه پُل و پُلچک و هر لحظه هم زیر مرمی و هاوان بودیم.»

عایشه بی‌بی یکی از زنان جنگ‌زده است که از ولسوالی دولت‌آباد فاریاب همراه با 3 دختر خود فرار نموده و حالا در شبرغان زندگی می‌کند. او می‌گوید: «وقتی جنگ در روستای ما شروع شد. دیگر هیچ چیزی برای‌مان به خاطر زندگی کردن نماند و حتا چاه‌های آب آشامیدنی ما نیز خشک شده و خرمن‌های ما آتش گرفت.»

عایشه بی‌بی که از زیر چادری صحبت می‌کرد، افزود:« حالا من با سه دختر خود در جوزجان زندگی می‌کنم و از کمک‌هایی که امروز صورت گرفت، راضی هستم. کم از کم 15 تا 20 روز برایم این کمک‌ها کفایت می‌کند.»

در چند سال اخیر شهر شبرغان مرکز ولایت جوزجان پناه‌گاه امنی برای بی‌جا شد‌گان داخلی شده است تا جایی‌که باشندگان جنگ‌زدۀ ولایت کندز نیز در میان‌شان این شهر دیده می‌شود.