پنجمین جشنوارۀ سینما و تئاتر در شهر شبرغان توسط نهادهای مدنی با همکاری ریاست اطلاعات و فرهنگ در حالی برگزار شد که یگانه ساختمان سینمای این ولایت در زمان طالبان، سنگ‌سار و تخریب گردید. همه ساله‌ سینماگران محلی، تئاتریست‌ها و فرهنگیان با همکاری نهادهای مدنی و ریاست اطلاعات و فرهنگ این ولایت؛ جشنواره‌های فیلم‌کوتاه و نمایش تئاتر را در سالن‌های مختلف نهادهای دولتی با متحمل شدن زحمات فراوان برگزار می‌نمایند.

کرامت الله عزیزی آمر فرهنگ و گردش‌گری ریاست اطلاعات و فرهنگ جوزجان به خبرگزاری نشانه می‌گوید: «در این جشنواره چهار فیلم کوتاه به نمایش درآمد و دو تئاتر نیز روی صحنه رفت که همه دست‌آوردهای امسال جوانان جوزجانی است. نمایش تئاتریست‌ها هم‌چنان روی افراطیت، صلح، نیروهای امنیتی وبی‌توجهی به هنر تمرکز داشت.»

در دهۀ پنجاه شهر شبرغان مرکز ولایت جوزجان یک سالن سینمای دو منزله داشت. بر علاوه وجود ساختمان سینما در شبرغان یک سالن دیگر در ولسوالی آقچۀ این ولایت نیز وجود داشت که حالا دیگر نشانی از سالن دو طبقه‌ای در شهر شبرغان نیست و سالون سینمای ولسوالی آقچه هم به محل داد و ستد ترکاری‌فروش‌ها تبدیل شده است.

فرشته نورانی یک‌تن از دخترانی‌ست که تا اکنون در بیش از چهل تئاتر نمایش اجرا کرده است. او به خبرگزاری نشانه در ارتباط به حضور کم‌رنگ بانوان و ضرورت سالن تئاتر می‌گوید: «بنابر نبود آگاهی دخترخانم‌ها در ولایت جوزجان کم‌تر علاقه می‌گیرند تا وارد سینما و تیاتر شوند. هم‌چنان نبود آگاهی سبب شده است که خانواده‌ها نیز نگذارند تا دختران‌شان به این رشته روی بیاورند.»

فرشته نورانی در ادامه می‌گوید: «نبود سالن تمرین برای تیاتریست‌ها و نبود جای برای نمایش نمایش‌نامه‌های ما بزرگ‌ترین مشکل هنرمندان جوزجان است که در طول دو دهۀ اخیر هیچ توجه‌ از سوی ارگان‌های مربوطه در این زمینه نشده است.»

در دهۀ هفتاد و در زمان زمام‌داری طالبان تنها سالن سینمای ولایت جوزجان توسط این گروه نخست شیشه‌هایش با سنگ‌ شکسته و بعد ساختمان آن تخریب گردید. اما باشندگان شبرغان روزهای خوشی را از زمان موجودیت سالن سینما حکایت می‌کنند.

محمد عالم رحمانیار که سن‌اش از پنجاه به بالا است و هم‌چنان خبرنگار نیز می‌باشد. دربارۀ طعم‌خوش زمان‌های از دست رفته و سینما در جوزجان به خبرگزاری نشانه روایت جالبی دارد. او می‌گوید: «در دهۀ پنجاه در ولایت جوزجان زنان و مردان به صورت معمول سینما می‌رفتند و در پهلوی برگزاری جشن‌های مناسبتی، سینما رفتن نیز بخشی از فرهنگ مردم جوزجان به شمار می‌رفت. زن و مرد بدون هیچ‌ نگرانی بعد از خسته‌گی کارهای روزانه در کنار هم به تماشای فیلم‌ می‌نشستند.»

عالم رحمان‌یار که از چشم‌هایش می‌شود نستالژی خوش گذشته را خواند، ادامه می‌دهد: «کاکایم در همین سینمای جوزجان آپارات‌چی بود و ما فیلم‌های هندی روز را تماشا می‌کردیم و هم‌چنان گه‌گاهی فیلم‌های ایرانی و تاجیکستانی نیز در کنار فیلم‌های افغانی نمایش داده می‌شد.»

ولایت جوزجان در بخش هنر از ظرفیت‌های خوبی برخوردار است، اما هنرمندان این ولایت از نبود سالن سینما شکایت دارند. جایی وجود ندارد تا فیلم‌هایی را که می‌سازند به نمایش بگذارند. در ارتباط با همین مشکلات محمد رفیع رحمانی که انیمشن‌کار است با ناامیدی می‌گوید: «ما ده‌سال پیش با ساخت فیلم‌های انیمیشنی انقلابی را در این رشته در افغانستان به وجود آوردیم. اما نبود حمایت و نبود جای مناسب برای نمایش کارهای ما، سبب شد که کم‌تر کار کنیم.»

کرامت الله عزیزی آمر فرهنگ و گردش‌گری ریاست اطلاعات و فرهنگ جوزجان دربارۀ ساخت سالن سینما و تئاتر می‌گوید: «واقعا در گذشته روی این دو مورد هیچ توجه‌ای نشده است و ما تازه ساختمان کتاب‌خانۀ عامه را تهداب گذاری نمودیم. هم‌چنین روی ساختمان سالن سینما نیز به زودی کار را آغاز می‌کنیم.»

پنجمین دوره جشنوارۀ سینما و تئاتر در شهر شبرغان با امکانات کم در حالی برگزار می‌شود که در این محفل به جز از رییس اطلاعات و فرهنگ جوزجان دیگر هیچ مسوول نهاد‌های دولتی حضور نداشت.