در سال‌های اخیر به کمک موسسات ملی و بین الملی و توجه سکتورهای مربوط به زنان در افغانستان، شماری زیادی از زنان روستایی مشغول کار شده اند و از این طریق برای خود و خانواده شان در آمد کسب می‌کنند.

تخار از جمله ولایات در شمال‌شرق افغانستان است که زمینه خوبی کار و رشد زنان در بخش‌های مختلف وجود داشته از همین رو موسسات در شماری از شهرستان‌های این ولایت با زنان کار کرده اند و اکنون زنان زیادی از این طریق مصروف کار هستند. شهرستان‌های بهارک، دشت قلعه، ینگی قلعه، رستاق، فرخار، ورسج،کلفگان و شهر تالقان از جمله مناطق تخار هستند که بیشترین زنان کارگر را دارتد.

این زنان در بخش‌های خامک دوزی، مرغداری، سبزخانه، فارم‌های زنبور پروری و مال‌داری مصروف کار هستند، که تولیدات‌شان بخش بزرگ بازار شهر تالقان و چند شهر دیگر تخار را زیر پوشش دارد. اما نبود بازار مناسب از عمده‌ترین چالش‌های فرا راه این زنان کارگر روستایی به شما می‌رود.

فریده 16 سال درس خوانده و از رشته حقوق و علوم سیاسی فارغ است ،از این‌که نتوانسته در ادارت حکومتی یا موسسات برای خود کار درست کند، یک فارم مرغ‌پروری ایجاد کرده است.

اکنون فارم مرغ پروری این زن بیشتر از 400 مرغ گوشتی و تخمی دارد. او می‌گوید ایجاد فارم مرغ پروری ابتکار خودش بوده تا از این طریق بتواند مصروف کار شود. او در یک گوشه از شهر تالقان با خانواده‌اش زنده‌گی می‌کند.

فریده می‌گوید مصارف خانواده چهار نفری را از همین طریق تامین می‌کند، اما او از عدم دسترسی به یک بازار مطمین به تولیدات‌اش شکایت دارد. به قول فریده ، تولیدات زنان را شماری از فروشنده‌گان از محل با قیمت ناچیز خریداری می‌کنند، سپس با ارزش بهتر در بازار برای مصرف کننده به فروش می‍‌‌‌‌‌‌رسانند.

او می‌گوید بدون مشوره تخنکی و یا همکاری مالی نهادی این کار را درست کرده و انتظار دارد نهاد‌های کمک کننده به او همکاری کنند تا بتواند فارم مرغ پروری‌اش را گسترش دهد و از این طریق به زنان دیگر نیز زمینه کار فراهم شود.

فوزیه یک زن روستایی در شهرستان بهارک تخار است که مصروف خامک دوزی می‌باشد، او از چند سال به این‌سو مصروف خامک دوزی است، در کارگاه او 13 تن از زنان جوان محل کار می‌کنند. فوزیه به کمک تخنیکی و مالی دفتر آغاخان این کارگاه را ایجاد کرده و قصد دارد تا کار و بارش را گسترش دهد. فوزیه به خبرگزاری نشانه می‌گوید، بشترین مفاد کار آنان را تجاران محلی به دست می‌آورند.

به گفتۀ او یک بکس دستی زنانه را آنان به ارزش 300 افغانی به بازرگان محلی می‌فروشند، اما بازرگان به ارزش 600 افغانی به مشتری می‌فروشد.

او می‌گوید اگر بازار مخصوص برای زنان در نظر گرفته شود، می‌توانند درآمد خوبی نصیب آنان شود و از این طریق کارگاه شان را بیشتر تقویت کنند.

شماری از فعالین مدنی و جوانان در شهرستان بهارک ولایت تخار، با درک نیازمندیهای زنان کارگر شهرستان بهارک، یک بازار مخصوص را برای یک روز در هفته در گوشه‌یی از شهر ایجاد کرده اند، اما سنت حاکم در جامعه و نبود فضای مناسب هنوز از چالش عمده زنان کارگر است.

فعالیت‌های گستردۀ زنان و علاقه‌مندی آنان به کار سبب شده تا ده‌ها انجمن زنان در شهر تالقان و دیگر شهرهای تخار ایجاد شود، هدف از ایجاد این انجمن‌ها حمایت از کار و فعالیت زنان روستایی ، هماهنگی آنان با نهادهای همکار و وصل کردن آنان به بازارهای بزرگ منطقه گفته شده است.

دفتر آغا خان در ولایت تخار، اما بیشترین همکاری را با زنان کارگر در ولایت تخار انجام داده است. ایجاد بازار “قریۀ ما اقتخار ما” در شهر تالقان و شهرستان ینگی قلعه از سوی این نهاد زمینه را فراهم ساخته تا بخشی از تولیدات زنان در آن به فروش برسد. شماری از این زنان می‌گویند به حمایت این نهاد در چند نمایشگاه بزرگ در سطح کابل و بیرون از کشور اشتراک کرده اند و اگر حمایت‌های بیتشر شود می‌توانند تولیدات‌شان را به بازار های منطقه نیز بفرستند.

در بازارک قریۀ ما افتخارما، با یکی از مشتریان تولیدات زنان گفتگو کردم، احمد الهام نام دارد، می‌گوید برای خرید عسل تولید زنان و لباس‌های طفلانه که به دست زنان روستایی آماده می‌شود، همیشه به این بازار می آید. او می‌گوید کیفیت کالاهای تولید زنان روستایی، در تناسب با کالاهای وارداتی خیلی بهتر است. از جانب دیگر خریداری تولیدان زنان آنان را حمایت می‌کند تا کار شان را گسترش دهند و هم‌چنان به تقویت پایه‌های اقتصادی کشور کمک می‌کند.

آقای الهام از مردم می‌خواهد که از تولیدات محلی استفاده کنند.

با این همه ریاست امور زنان در ولایت تخار، توانسته یک بازار را در پارک آیخانم واقع در شهر تالقان نیز برای زنان کارگر بسازد، تا بتوانند تولیدات شان را به فروش برسانند، این بازار در دو منزل ساخته شده و تنها روزهای چهار شنبه اکثرا زنان به این بازار می‌روند. اما ظرفیت این بازار در برابر تولیدات زنان بسیار کم و ناچیز است و اکثر زنان روستایی به این بازار دسترسی ندارند.

رزم آرا حواش فعال حقوق زن در ولایت تخار می‌گوید، باید نهادهای حمایت از حقوق زنان و حکومت محلی برای رشد زنان بیشتر کار و فعالیت کنند. به باور بانو حواش اگر زنان روستایی به مارکیت وصل شوند، بخش بزرگ نیازمندی‌های باشنده‌گان چند ولایت شمال‌شرق را تامین خواهند کرد