به تازه‌گی بررسی پژوهش‌گران نشان داده است که با افزایش 5% کیفیت غذا و فضای طعام‌خانۀ کارمندان، بهرۀِ کارکرد آن‌ها 1 برابر و با افزایش 10 درصدی همان شاخص‌ها، بهرۀِ کاری 1/5 تا 2 برابر افزایش می‌یابد.

در این بررسی که روی 2400 کارمند چند کلان‌شرکت تجارتی انجام شده بود، شاخص‌هایی مانند کیفیت غذا، چگونگی ارائۀ غذا، نحوۀِ برخورد بخش خدمات با کارمندان هنگام سرو غذا و سالن غذاخوری بررسی شدند. اما درون طعام خانه‌های ادارات دولتی و خصوصی در کابل چه می‌گذرد ؟

به همین منظور گزارشگر خبرگزاری نشانه سری زده‌است به چند وزارت و یکی دو کلان‌شرکت خصوصی در کابل.

عتیق‌الله که 10 سال از رابطۀ او و میز کار اداره‌اش می‌گذرد، می‌گوید: با این‌که در جریان روز گرسنه است اما هیچ رغبت و هیجانی برای رفتن به طعام‌خانه ندارد. چون هر روز همان غذا‌های تکراری را روی میز می‌بیند که کیفیت آن هم روز به روز کمتر می‌شود. او اضافه می‌کند که بخش قراردادی غذای اداره طی جریان یکی دو سال گذشته چند بار تغییر کرده است. اما نظارت چندانی صورت نمی‌گیرد، به طور مثال ما نمی‌دانیم مواد خام غذای‌مان به خصوص روغن با چه معیاری انتخاب و تهیه می‌شود.

با امید پشت میز نان‌خوری اداره‌شان هم صحبت شدم. همان‌طور که مشغول غذا خوردن بود به میز غذاخوری و فضای دور و بر اشاره کرده گفت، طعام خانۀ ما فضای کافی و صحی ندارد و همه می‌خواهند نان خود را به سرعت خورده و بروند. مسوولین بخش سرویس غذا از کلاه و دستکش استفاده نمی‌کنند و همیشه زمان توزیع غذا بی‌نظمی است.

 او می‌گوید دیگر با پیدا شدن سنگ و ریگ در غذایش عادت کرده مثل این‌که بخشی از مصالح دیگ باش.

 مرسل کارمند یکی از ادارات معتبر خصوصی است که ادارۀ آن‌ها در مرکز شهر موقعیت دارد. او می‌گوید مجبور است هر روز برای سرو نان چاشت از اداره بیرون شود و به یکی از رستوران‌های دور و بر برود که این کار علاوه بر صرف کردن زمان و هزینۀ زیاد خطراتی را هم به دنبال دارد.

او ادامه می‌دهد که خودش آشپزی را یاد دارد و دوست دارد با خود از خانه غذا بیاورد، اما قوانین اداره‌شان اجازۀ پخت و پز یا گرم کردن غذا در محل کار را نمی‌دهد.