نبرد بیست سالۀ نیروهای امنیتی کشور در برابر طالبان قربانی‌های بی‌شماری گرفته است. شمار زیادی از شهروندان کشور طی این‌ همه سال در نتیجۀ جنگ کشته شده‌اند. نیروهای امنیتی کشور نیز در نبرد با طالبان تلفات زیادی را متحمل شده‌اند.

این جنگ خونین پدران و مادران زیادی را بی‌فرزند، فرزندان بی‌شماری را بی‌پدر و خانواده‌های زیادی را در سوگ عزیزان از دست رفتۀشان داغ‌دار ساخته است. با این وجود اما مادران جان باخته‌گان نیروهای امنیتی در بدخشان می‌گویند که آنان برای تأمین صلح دایمی آماده‌اند تا از خون فرزندان خود بگذرند.

مادران شماری از این سربازان می‌افزایند، اگر طالبان به خواست عمومی شهروندان جهت تسریع روند صلح و پایان جنگ تمکین نکنند، آنان سنگرهای نبرد در برابر این گروه را خالی نمی‌گذارند و فرزندان و بسته‌گان دیگر خود را نیز به میدان‌های نبرد خواهند فرستاد.

شریفه، خانم 47 ساله‌، یکی از زنان ولایت بدخشان است که فرزندش را در نبرد با طالبان از دست داده. او می‌گوید که از کشته شدن فرزندش در دفاع از وطن افتخار می‌کند. شریفه می‌افزاید که مادران این سرزمین برای تأمین امنیت و دست‌یابی مردم به صلح و ثبات آمادۀ پذیرش هر گونه قربانی هستند. به سخن او، زنان بدخشانی فرزندان زیادی را برای این امر مقدس به جبهۀ نبرد می‌فرستند. این خانم بدخشانی آرزو دارد روزی در افغانستان صلح و امنیت تأمین شود و فرزندان این سرزمین بتوانند با خیال راحت و دور از هر گونه نگرانی به آموزش و پرورش بپردازند.

شریفه می‌گوید، برای این ‌که مادران دیگر این سرزمین طعم تلخ از دست دادن فرزند را نچشند، حاضر است در صورت تأمین صلح و امنیت از خون یگانه فرزندش که یادگار زنده‌گی‌اش بود بگذرد؛ زیرا به گفتۀ او، بزرگ‌ترین آرمان فرزند از دست رفته‌اش تأمین امنیت و ثبات دایمی در افغانستان بوده است.

مادران سربازان نیروهای امنیتی در بدخشان می‌گویند که طالبان باید از فرصت پیش آمده برای تأمین صلح در کشور استفاده کنند و به جنگ خونینی که هست‌ و بود مردم را به نابودی کشیده است، پایان دهند. به باور آنان، خشونت‌های 40 سال گذشته در افغانستان نشان داد که گرهی از کار فروبستۀ مشکلات افغانستان از راه جنگ و خشونت گشودنی نیست.

رحیمه، زن 50 ساله، باشندۀ ناحیۀ ششم شهر فیض‌آباد، مرکز بدخشان است. او نیز یکی از فرزندانش را در صفوف نیروهای دفاعی افغانستان در نبرد با گروه طالبان از دست داده و فرزند دیگرش در حال حاضر مصروف نبرد با این گروه است. خانم رحیمه می‌گوید که به حضور فرزندانش در صفوف نیروهای ارتش ملی می‌بالد، اما انتظار دارد که فرصت تازۀ گفت‌وگوهای صلح به نتیجه برسد و سایۀ سیاه جنگ از سر مردم دور شود تا آنان بتوانند در فضای صلح و امنیت زنده‌گی کنند.

به گفتۀ خانم رحیمه، شهروندان از جنگ‌های طولانی و خشونت‌های خانمان‌سوز خسته‌اند و طالبان باید به احترام خواست عمومی مردم افغانستان به صلح تن دهند و به این نبرد خونین نقطۀ پایان بگذارند.

شمسیه، یکی دیگر از زنان بدخشان است که فرزندش شش سال کامل را در صفوف نیروهای ارتش ملی در ولایت‌های قندهار، هلمند و بلخ سنگرداری کرده است. او می‌گوید که رنج دوری از فرزند برایش طاقت‌فرسا شده و انتظار دارد که گفت‌وگوهای صلح به ثمر برسد و او دیگر شاهد حضور فرزندش در میدان‌های نبرد نباشد.

شمسیه می‌افزاید که طالبان باید با استفاده از فرصت پیش آمده برای صلح در افغانستان از جنگ دست بردارند و در ثبات و توسعۀ افغانستان سهم بگیرند.

مادران سربازان نیروهای امنیتی در بدخشان تأکید می‌ورزند که آنان با حضور نیرومند، مبارزۀ قاطع و صادقانه به شهادت فرزندان‌شان در صفوف نیروهای دفاعی و امنیتی کشور افتخار می‌کنند و امیدوارند حاصل زحمت‌ها و تلاش‌های نیروهای امنیتی به تأمین صلح پایدار و ثبات دایمی در افغانستان بینجامد.