مسوولان ریاست امور مهاجران و عودت‌کننده‌گان در جوزجان بر ضرورت اعمار یک اردوگاه معیاری برای جابه‌جایی بی‌جاشده‌گان داخلی در شهر شبرغان، مرکز این ولایت تأکید دارند. به گفتۀ آنان، نبود یک اردوگاه معیاری ریاست امور مهاجران و نهادهای همکار را با مشکلات زیادی در بخش بررسی، تثبیت هویت بی‌جاشده‌گان و کمک‌رسانی به‌ موقع به آنان روبه‌رو می‌سازد.

عبدالمالک رستمی، رییس ادارۀ امور مهاجران و عودت‌کننده‌گان در جوزجان بیان می‌کند که در سه سال گذشته نزدیک به ۲۰ هزار خانواده از ولایت‌های فاریاب، سرپل، کندز و ولسوالی‌های ناامن این ولایت به شهر شبرغان پناه آورده‌اند. به سخن آقای رستمی، در دو ماه گذشته حدود ۵ هزار خانوادۀ دیگری از ۵۳ روستای اطراف شهر شبرغان به دلیل شدت‌ جنگ خانه‌های‌شان را ترک کرده‌اند.

این بی‌جاشده‌گان به شمول باشنده‌گان ولایت‌های دیگر، در بخش‌های امن شهر شبرغان زیر خیمه زنده‌گی می‌کنند. عبدالمالک رستمی، خاطرنشان می‌سازد که در حال حاضر پنج کمپ کوچک در بخش‌هایی از شهر شبرغان وجود دارند. آقای رستمی اضافه می‌کند که به ‌صورت عاجل به یک اردوگاه معیاری برای جابه‌جایی بی‌جاشده‌گان در شهر شبرغان نیاز است.

رییس ادارۀ امور مهاجران و عودت‌کننده‌گان علاوه می‌کند که این موضوع را با نهادهای غیردولتی همکار در میان گذاشته، اما تاکنون از سوی آن‌ها پاسخ مثبت دریافت نکرده است. عبدالمالک رستمی توضیح می‌دهد که برای برپایی یک اردوگاه معیاری جهت خدمت‌رسانی به بی‌جاشده‌گان از جمله فراهم‌ُسازی آب آشامیدنی صحی، مرز، سیم ‌خاردار به ‌منظور تأمین امنیت بی‌جاشده‌گان، حمام و دیده‌بان‌های مراقبتی نیاز است.

به سخن آقای رستمی، دست‌کم ۱۰۰ جریب زمین برای ساخت یک اردوگاه معیاری نیاز است. آقای رستمی امیدوار است که این موضوع مهم با هماهنگی مسوولان حکومت محلی در جوزجان و نهادهای همکار ملی و بین‌المللی وزارت امور مهاجران و عودت‌کننده‌گان پیگیری شود.

در حال حاضر شماری از بی‌جاشده‌گان در پنج اردوگاه کوچک خودساز در بخش‌هایی از شهر شبرغان زنده‌گی می‌کنند. این کمپ‌های کوچک بدون تجهیزهای امنیتی و محافظتی از سوی بی‌جاشده‌گان برپا شده‌اند. همچنان در ولایتهای همجوار مانند فاریاب و سرپل نیز اردوگاه معیاری برای بی‌جاشده‌گان داخلی وجود ندارد.