داشتن امنیت، رفاه و آزادی بیان اگرچه حق مردم است. اما باشنده‌­گان ولایت فراه، این ولایت غربی کشور، هنوز در همان خَم کوچه اول مانده ­اند.

ظرف سال‌های اخیر علی­رغم قربانیان زیاد، اوضاع امنیتی در فراه نه‌ ­تنها بهتر نشده است که محدودۀ حاکمیت دولت بر این ولایت روز به روز کوچک‌تر و حضور مخالفان مسلح دولت گسترده‌­تر شده است.

با وجود این‌که رئیس جمهور­غنی در آخرین سفرش به این ولایت گفت که تامین امنیت فراه از اولویت­‌های حکومت اوست، اما هنوز هم نا امنی و جنگ در این ولایت وجود دارد. نمایندگان فراه در شورای ولایتی و مجلس نمایندگان می­‌گویند، حکومت محلی نتوانسته است آرامش را بر این ولایت حاکم کند و در حال حاضر بیشتر بخش‌­های این ولایت در کنترول طالبان است.

بیشتر ساحات ولسوالی­‌ها زیر کنترول طالبان

فعالان مدنی، اعضای شورای ولایتی و نمایندگان مردم فراه در پارلمان می­‌گویند، از تمام این ولایت تنها مرکز و سه ولسوالی از ده ولسوالی این ولایت در کنترول دولت است.

خیرمحمد نورزی عضو شورای ولایتی فراه می­‌گوید، اگرچه ظرف چهارماه اخیر مردم فراه شاهد درگیری­ گسترده در مرکز این ولایت نبوده ­اند، اما هنوز طالبان مسلح در ولسوالی‌های فراه حضور فعال دارند.

هرچند به گفتۀ آقای نورزی دست‌رسی محدود مردم به شبکه­‌های مخابراتی که حاصل فشار طالبان است، امنیت نسبی مرکز شهر را نیز زیر سوال می­‌برد.

به گفتۀ او شبکه­‌های مخابراتی فراه روزانه تنها چهار ساعت فعال استند.

آغاز عملیات بزرگ برای پاک‌سازی فراه

اگرچه ظرف یک‌­ماه اخیر برخی از ولسوالی‌­های فراه از جمله پشت‌­کوه شاهد عملیات پاک‌سازی نیروهای امنیتی بوده‌­اند، اما بزرگترین عملیات پاک‌سازی این ولایت ظرف سال‌های اخیر از هفتۀ پیش رقم خورد. عملیات بزرگ نیروهای امنیتی با نام شهید بختور (رئیس پیشین شورای ولایتی فراه)

فرماندهی پولیس فراه می‌­گوید، این عملیات که متشکل از نیروهای زمینی ارتش، پولیس و امنیت ملی است با حمایت نیروهای هوای کشور در فراه در حال اجرا است.

محب‌­الله محب سخنگوی فرماندهی پولیس فراه می­‌گوید، قرار است بخش بزرگی از ولسوالی­‌های ناامن فراه در نتیجۀ این عملیات پاک‌سازی شوند.

اما نمایندگان مردم فراه در مجلس نمایندگان می­‌گویند، سرعت انجام این عملیات کم است و به طالبان فرصت فرار می‌­دهد.

عبدالغفار حسینی نمایندۀ فراه در پارلمان هم‌چنان می­‌گوید که استفادۀ طالبان از خانه‌­های غیرنظامیان به عنوان سنگر، سرعت عملیات را به طرز نا امید کننده­‌ای کاهش داده است.

آوارگان جنگی در جستجوی پناه‌­گاه

در نتیجۀ درگیری­‌های زمان­‌گیر و فرسایشی، شمار قابل توجهی از غیر نظامیان ساکن در مناطق جنگی فراه مجبور به ترک مناطق خود و جستجو برای یافتن پناه‌­گاه امن شده‌­اند.

بخشی از این مردم به ولایت­‌های هم‌جوار از جمله هرات پناه برده‌­اند و عده­‌ای هم راه مهاجرت به ایران را در پیش گرفته اند.

علی کلانتری کنشگر اهل فراه می‌گوید که هر روز بر شمار آن‌هایی که این ولایت را به دلیل ناامنی برای مدت نامعلومی ترک می­‌کنند افزوده می­‌شود.

بریالی غفاری یکی از آن­‌هایی است که حالا در هرات آرامش را جستجو می‌­کند و جنگ­‌های ممتد سرانجام او را وادار به ترک زادگاهش نموده است.

او می‌گوید که خانه و زندگی‌اش را در فراه از دست داده و اکنون در هرات با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می­‌کند..

به گفتۀِ او شمار دیگر از فعالان مدنی فراه نیز به هرات آواره شده اند.

اگر چه عملیات بزرگ اخیر در فراه انتظار می­‌رود تا حدودی امید به آمدن آرامش در بین مردم این ولایت را برگرداند، ولی دلایل ناامنی فراه پیچید‌ه­‌تر و گسترده‌­تر از آن است که بشود به این سادگی آن را حل کرد. رد پای استخبارات کشورهای همسایه در تجهیز و آموزش مخالفان مسلح دولت، سربازگیری آسان طالبان و داعش به دلیل ضعف شدید اقتصادی مردم، فعالیت گستردۀ شبکه­‌های ترانزیت و قاچاق مواد مخدر و سوء مدیریت در نهادهای مسئول، از فراه یک ولایت ناامن ساخته است.

عبدالله سلجوقی