“دنیا نینگ سۉنگگی اناریده” مظلوملر دنیاسی
ظلم قیلینگنلر نینگ دنیاسینی چیزیش قیینت وظیفهدیر؛ اونینگ روایتی اچینرلی و جیم توریشی هم هلاکتلی. دنیانی کیچکینه تنهسیگه شونچهلیک کۉپ بمب و پاراخ تشلهگنینی کۉرسنگیز، او تبسمنی اونوتهدی، توشونچهلر نینگ اکثریتینی اونوتکن و یورهگی نینگ آینهسینی سیندیریب تشلنگن. او ایتهدی، مېن یولدوزلرنی کۉریشنی خواهلهیمن، کۉریش حقوقیگه اېگهمن، تۉغریمی؟ بو دنیا ده حاضرسېوگی اۉلدیرهدی، بمب کویدیرهدی، آته باشی کېسهدی، آنهلر اونوتهدی و حیات اۉلدیریش و قان تۉکیش ایستهگینی وسوسهگه سالهدی.
«اولر مېنی آلیب کېتیشنی خواهلهمهدیلر، کیمیاوي بمب کویدیرگن بالهنی قیدیریشدی. “اولر قۉللریمنی کویگن تېری سیگه قول اوریب:” بو بیزگه یرهمهیدی “، دېدیلر. درحقیقت، انگلیسلر اوّل بمب تشلب، کېین کوییب جزغاله بولگن بالهلرنی علمي تجربهلر اۉتکزیش اوچون اۉزلری بیلن آلیب کېتیش اوچون کېلیشکندی. علم-فن عیبدار بۉلیشی ممکنمی؟ اوروش ضررلی و قشّاقلیک کېلتیرهدی، گرچه او یاووزلیک و اېتیشماوچیلیککه قرشی بۉلسه هم، اوروشبو یاووزلیک و یمانلیک یرهتهدی، هر قندهی اوروش و انقلاب نینگ نتیجهسی یخشی اېمس، البته یخشی اېمس. آدملر اوروش انسانیتگه نیمه قیلگنینی کۉرمهدیلرمی؟ اولر کۉرگن سیاسي رهبرلر؛ شوندهی اېمسمی؟
بختیار علی نینگ “دنیا نینگ سۉنگگی اناری” دهگی روایتی بیز نینگ حکایهمیز. بو “دهمزنگ” و “شاه شهید” ده وفات اېتگن، ننگرهاردهگی ماین تامانیدن پرچهلنیب کېتگن آتهلر، حیات اولرگه فقط اوروش نی اۉرگتگن و حاضر شهر اورته سیده و عالی اوقوده آدملرنی سېویب و قانگه چنقاق قیلهیاتکان ایرکک لر روایتی دیر. افغانستان سیاستیگه قاتللیکدن کۉره یخشیراق نرسهنی اۉرگهتیش ممکنمی؟ مکتبده، مدرسه ده، عایلهده و جمعیتده قاتللیک و زۉرآورلیکدن باشقه نیمهلرنی اۉرگنهمیز؟
حیات و انقلاب بیزگه، کرد سریاس لریگه و افغانستان نینگ قیشلاق بالهلریگه اۉلدیریشنی، قان تۉکیشنی و سۉییشنی اۉرگهتدی. دېمک، بختیارعلی نینگ انقلاب و حیات حقیدهگی حکایهسی امید و امیدسیزلیک، زۉرآورلیک، سېوگی، نفرت و محبت بیلن ارلشکن دیر. اوشبو قیغولی حکایه نینگ مؤلفی مظفرصبحگاهی سۉنگگی سۉزلرگه چه کویب جزغاله بولگن سریاس آرتیده بارماقده. – سریاس اېرتهلب قهیېردهسیز، قهیېردهسیز؟ سېوگی عذابیمیزنی اېنگیللشتیره آلهدیمی؟ شمس ایتدی: حتا سېوگی بو باله نینگ دردیگه دوا قیلمهیدی.
“دنیا نینگ سۉنگگی اناری” نینگ قهرمانلری اۉزارا باغلیق آدملردیر، اولر منزلیگه اېتیب بارمهیدیلر و دنیا اولرنی اېزهدی. نهایت، آق تنلی قیزلر قاره رنگ کيیشگه مجبور. اولر هر دایم آق کيیشنی وعده قیلمهدیمی؟ ممد دل شیشه ای، آق تنلی قیزلر، اېرتهلبکی سریاس ، مظفرصبحگاهی و انقلاب نینگ یرهمسلرینی یرهتگن و توغدیریش اوچون انقلاب نینگ بېوه عیاللری بیلن جنسي علاقهده بۉلگن قوماندان. اما شیشه لی انار و اېر بیلن آسمان اۉرتهسیده اېکیلگن درخت امید نینگ یگانه آینهسی اېدی. او برچه یامانلیکلر آرهسیده اۉزینی یخشی حس قیلدی، او بویوک احد و چوقور سېوگی نینگ منبعی اېدی.
کابل ده انه شوندهی درختلردن بیری بۉلسه اېدی، آق تنلی قیزلر قۉشیق کویلهسه و رقصگه توشسه. بختیارعلی نینگ دنیاسیدن فرقلی اۉلهراق، “دنیادهگی سۉنگگی انار” کابل ده او سِحرلی درخت یۉق. جزغاله و سراسیمهگه توشگن سریاسی بار، اما مظفرصبحگاهی سی یۉق و امیدی یوق. آدم قییرده بارسین؟ هرقندهی دقیقهده ماین لر، خودکش هجومچی لر پارتلب آدم نی جزغاله قلیشی ممکن. یانغین اونینگ قووانچینی و تبسمینی یاقیب یوباردی، لېکن آوازیده قووانچ تۉلقینی بار اېدی، بلکه آلاو اونینگ آوازیگه اېتیب بارمهگن بۉلیشی ممکن، مېن نیمه بیلهمن؟ اما بختیارعلی افغانستان حقیده یازسه، ایشلنچم کامل که او ایتهدی: آوازلریده قووانچ یۉق، گۉیا آلاو اولر نینگ آوازلرینی یاقیب یوباردی و آوازلریگه اېتیب باردی.