بجریلمه‌گن آرزولر شاعری عتیق ساحل کیم اېدی؟
neshananews
30 June 2021عتیق ساحل شاعر، یازووچی و تخار ولایتیده تنیقلی مدنیت اربابی بۉلیب، عمرینی شعریت و ادبیات ساحه‌سیده اۉتکزگن و اوشبو ولایت مدني جماعتچیلیگی اوچون قیمتلی خدمتلرنی کۉرسه‌تگن. جناب ساحل نینگ قرینداشلری نینگ ایتیشیچه، او کېچه (۷-سرطان، دوشنبه کونی) تخار ولایتی مرکزی تالقان شهریده‌گی کووید ۱۹ کسلخانه‌سیده کرونا ویروسی‌ني یوقتیرگنی سبب وفات اېتگن.
جناب ساحل تخار ولایتی مرکزی تالقان شهریده توغیلگن و بو ولایت مدنیتچیلری نینگ فکریگه کۉره او تخارلیک فرهنگی‌لری‌نینگ ایککی نسلی و اولادیگه درس بېریش حقوقیگه اېگه. جناب ساحل فارس تیلی و ادبیاتینی بیتیرگن و کۉپ ییللر دوامیده عامه کتبخانه، باختر اخبارات آژانسی باشلیغی، “تخاریستان” مجله‌سی باش محرری و ارمان شهروند ناملی مجله نینگ باش محرری کبی مدنیت بۉلیملریده ایشله‌گن.
حاضرگه قدَر اوشبو شاعر و یازووچی نینگ اوچ شعري تۉپلمی، یعنی “تصویر مخملین”، “گِرداب”، ” جاده‌های‌اناری ” و ” مرجان‌در‌آتش” نامی آستیده حکایه‌لر تۉپلمی نشر اېتیلگن. بو شاعران شونینگ دیک پشتو شعریتی تۉپلمی و “ادبي نثر” ناملی تحقیقی ایشلر بویچه ایککی مجموعه نشر اېتیلیشگه حلی همان تیار دیر.
جناب ساحل کلاسیک و زمانه‌وي اسلوبده کۉپلب شعرلر یازگن. یوکسک ادبي نازکلیکلرگه اېگه بۉلگن ساحل‌جنابلری شعرلریده اخلاقي نصیحتلر، عصیان، اشتیاق و آغیر اجتماعي-سیاسي تنقیدلر موجود بۉلیب، اولر هېچ قنده‌ی اجتماعي-سیاسي خطی-حرکتلر و معیارلرنی ایه‌مه‌گن و شعریت عالمیده‌گی برچه‌نی اغدریب تشله‌گن دیر.
زمان ظلمی و حیات‌ده‌گی عدالتسیزلیکلر و ظلم، ستم و خیانت، جاهللیک و جِنونلیک، قان و بۉغیلیش، اجتماعي و مدني ناقولی‌لیکلر، حقیقتلردن‌قاچیش، زۉروانلیک روحی نینگ سېمیزلیگی و انسانگه اېریشیش ایسته‌گی اونینگ شعرلری مضمونی بولگن.
ساحل‌نینگ شعريت تیلی اونینگ قلبی نینگ گُللب-یه‌شنه‌شیدن کېلیب چیقه‌دی و شونینگ اوچون بو کېنگ قلب، آچیق دنیانی آرزو قیله‌دی و حیات نینگ بو تار دایره‌سیده‌گی همه نرسه‌گه “یۉق” دېب ایته‌دی.
اوشبو شاعر برچه اجتماعي-سیاسي کج‌رولیک‌لرگه، تنقیدي نقطه‌ی نظر بیلن قره‌یدی و اونی تینیق آستیده‌گی شعریت تیلی بیلن دایما تنقید قیلیب کېله‌دی و او ییللر دوامیده جهالت و جِنونلیک قمچیسیده بۉلگن آدملر نینگ چېکسیز صبریدن حیرت‌گه قالگنی‌نی بیان ایته‌دی.
شعر نمونه‌سی:
عجب صبري که ما داريم
گهي در دست آن بوديم
کنون در دست اين هستيم
يکي بر ما سرود سرخ مي‌خواند
که اين آهنگ کار و کارگردان آزاديست
دگر با ضرب شلاق سوي مسجد رهنمون مي‌شد
که اين راه خدا و شيوة ايمان و آباديست
مگر ما منکر دينيم؟
يکي آمد به جبر اين ريش ما از بيخ بتراشيد
دگر آمد بروي ما دو صد نفرين‌ها پاشيد
يکي گفتا بلند است ريش‌تان کوتاه نماييدش
دگر آشفت که کوتاهي قصور اهل دين باشد
و شرم مردم روي زمين باشد
عجب صبري که ما داريم.
**
يکي زندان‌ها از پيکر بي‌جان ما انباشت
دگر تخم تفنگ و کينه را در سرزمينم کاشت
يکي دروازه و کلکين و فرش خانه را دزديد
دگر غم‌نامة هجرت به دستم داد
و امر کوچ!
آن جا جز پدرسگ- هيچ نشنيدم
عجب صبري!
* * *
به اين هم صبر بايد کرد
به اين دموکراسی که پا و سر نمي‌داند
سمند مست خود بر نقش استبداد مي‌راند
يکي در فکر نانست و دگر افسانة کاخ بلند ذلت خود خوب مي‌خواند
يکي در بستر خونين
دگر در سفرة رنگين
يکی مي‌نالد از درد و دوايش اشک خونين است
دگر مست است از دوشينۀ جام و ساغر و مينا
يکي در فکر يک قرص جوين از بام تا شام است
و در انديشة فرداي ناکام است
دگر در فکر کندوي زر و شب‌هاي پاريس است
و نور از چشم خورشيد بلند با فتنه مي‌دزدد
عجب صبري که ما داريم.
